بریده‌هایی از کتاب دوشیزگان

تماشای گریستن مادرت خیلی وحشتناک است. حس بی‌قراری و ناتوانی می‌کنی.

بخشش اجباری نیست. درست مثل سپاسگزاری باید زمانی انجام شود که شخص عمیقاً برای این کار آمادگی داشته باشد.

دوست داشتن و از دست دادن بهتر است از این‌که هرگز عاشق نشوید...

ما در حالی به دنیا می‌آییم که والدین‌مان دارند تماشای‌مان می‌کنند و آن‌چه در آینهٔ چشمان‌شان می‌بینیم، تعیین می‌کند که خودمان را چگونه می‌بینیم.

«بابت دست‌کم گرفتن این روزها می‌ترسم تنیسون.»

«ای زندگی بیهوده ای زندگی زودگذر ای صدای تسلی‌بخش و پرموهبت چه امیدی به پاسخ تو یا جبران مافات است؟ پشت حجاب... پشت حجاب...»

کودکی آینهٔ بشر است، همان طور که صبح، آینهٔ روز.

درس خواندن در زندگی به معنای آماده شدن برای آن نیست

جذابیت چیزی است که به دنیای درونی ربط دارد: به اعتماد به نفس درونی

پس از این‌که می‌میریم، تمام چیزی که از ما باقی می‌ماند، یک راز است.