بریده‌هایی از کتاب جادوهای همیشگی؛ جلد اول

با دیدن هزاران هزار کتاب سرش گیج رفت، انگار وارد رؤیا شده بود. هرگز فکرش را هم نمی‌کرد این‌همه کتاب در دنیا وجود داشته باشد، چه برسد به کتابخانهٔ محلهٔ خودشان.

جهان هیچ‌وقت برای ما به جای بهتری تبدیل نمی‌شه، مگر اینکه ما اون رو برای همه به جای بهتری تبدیل کنیم.

گاهی بزرگ‌ترین مشکلات زندگی ساده‌ترین جواب‌ها رو دارن.

اگه دنیای بهتری بخوایم، باید از دنیا بهتر باشیم.

آیندهٔ خوب با پشتکار در گذشته ساخته می‌شه. نباید اجازه بدیم شک و تردید جلوی پشتکار ما رو بگیره. چیزی که من پیشنهاد می‌دم قطعی نیست، آسون هم نیست، ولی ما باید دست‌کم تلاش کنیم. حتی اگه شکست بخوریم، آیندگانمون مجبور نیستن قدم‌هایی رو که ما به جلو برداشته‌ایم دوباره بردارن.»

چرا دنیا از گروهی که فقط می‌خوان دوست داشته بشن و پذیرفته بشن این‌قدر متنفره.

شاید بی‌خبری بهترین خبر بود.

طوری شیرازهٔ تک‌تک کتاب‌هایش را می‌بوسید و آن‌ها را به مادرش می‌داد که انگار با حیوان کوچک خانگی‌اش خداحافظی می‌کرد.

«زمان پیچیده‌ترین وسیلهٔ جهانه. هم درده و هم درمان خیلی از مشکلات زندگی. زمان بیشتر زخم‌های ما رو درمان می‌کنه، ولی در آخر همه‌چیزمون رو می‌گیره. متأسفانه کم پیش می‌آد که زمان به نفع کسی عمل کنه. وقتمون یا خیلی کمه یا خیلی زیاد، ولی هیچ‌وقت اون‌قدر که دلمون می‌خواد یا نیاز داریم وقت نداریم. گاهی در زمانه‌ای متولد می‌شیم که کسی برامون ارزش قائل نیست و خیلی وقت‌ها اجازه می‌دیم این موقعیت‌ها روی خودمون هم تأثیر بذارن و باعث بشن که ما هم به خودمون بها ندیم.

انتقام شمشیر دولبه‌ست؛ هر چی بیشتر بهش بچسبی، بیشتر خودت رو زخمی می‌کنی.»