بریده‌هایی از کتاب فتح خون

جاهلیت ریشه در درون دارد و اگر آن مشرك بت‌پرست كه در درون آدمی است ایمان نیاورد، چه سود كه بر زبان لااله‌الاالله براند؟ آن‌گاه جانب عدل و باطن قبله را رها می‌كند و خانۀ كعبه را عوض از صنمی سنگی می‌گیرد كه روزی پنج بار در برابرش خم و راست شود و سالی چند روز گرداگردش طواف كند. و ای كاش تا همین‌جا بسنده می‌كرد و قلب قبله را با تیغ نمی‌درید!

بلا در كمینِ نزول بود و ابرهای سیاه از همه سو، شتابان، بر آسمان درۀ تنگ مكه گرد می‌آمدند و فرشتگان ِ همۀ آسمان‌ها در انتظارِ كلام «كُن» بی‌قرار بودند: وَ اِذا قَضی ٰ اَمْراً فَاِنَّما یَقولُ لَهُ كُنْ فَیَكوُنُ. در میان «كُن» و «یكون» تنها همین «فا» (ف) فاصله است، و آن هم در كلام، نه در حقیقت. آیا امام كه خود باطن كعبه است، اذن خواهد داد كه این بدعت عظیم واقع شود و حرمت حرم با خون او شكسته شود؟... خیر.