بریده‌هایی از کتاب سؤال‌های درست: ده پرسش ضروری برای رهنمونی به سوی زندگی شگفت‌انگیز

من باور دارم عشق‌ورزی به آن کسی که هستیم، یکی از دشوارترین و البته مهم‌ترین و حیاتی‌ترین وظایفی‌ست که در طول زندگی بر عهدۀ هر کدام از ما گذاشته شده است. عشق‌ورزی به خودمان به مفهوم عشق ورزیدن به تمامی آن کسی که هستیم؛ ویژگی‌های برجسته و زیبایی‌ها، کاستی‌ها و نادانی‌ها، از خودگذشتگی‌ها و خودمحوری‌ها و شهامت‌ها و ترس‌های ماست. عشق‌ورزی به خویشتن به معنای دوست داشتن، احترام گذاشتن و پذیرفتن تمامی انسان بودن ماست. عشق‌ورزی به خویشتن به معنی گرامی داشتن خودمان و قدرشناسی از شخصیت یگانه و بی‌همتای ماست.

همۀ ما به گرمای آتش وجود خودمان و دیگران نیاز داریم. ما نیازمندیم بدانیم که آتش یکایکمان مورد مراقبت و محبت فراوان قرار دارد. اگر شعلۀ درونی حتی یکی از ما مورد مراقبت قرار نداشته باشد یا بدتر از این، به طور کامل خاموش گردد، هیچ کس برنده نمی‌شود.

آزردگی، نیروی زندگی را از ما می‌رباید. شاید آزردگی، بزرگ‌ترین نابودکنندۀ روح انسان در روزگار امروز باشد

وقتی در ذهنمان، اوضاع، شرایط و رویدادهایی را مرور می‌کنیم که هیچ قدرتی برای تغییر آن‌ها نداریم، بی‌درنگ از توانایی خویش برای حضور در اینجا و لحظۀ اکنون می‌کاهیم.

انتخاب‌های ما رفتار و فعالیت‌هایمان را شکل می‌دهند!

ما بیش از حد گرفتار «انجام رساندن» زندگی روزانه هستیم و در نتیجه به آسان‌ترین، عادی‌ترین و هموارترین شیوه یا راه تن درمی‌دهیم

آنچه یکایک ما را از شکل‌های دیگر حیات متمایز و ویژه می‌سازد، توانایی‌مان برای سنجش گزینه‌ها و انتخاب‌هایی آگاهانه و ارادی‌ست.