بریده‌هایی از کتاب آوازهای کوچکی برای ماه

بچه‌ها خیلی پررمز و رازند! آن‌ها بدون آن‌که بفهمند فکر می‌کنند. تنها یک کلمهٔ اندوهناک می‌تواند غصه‌دارشان کند.

دلیل آن‌که هرکدام در یک زمان به دیگری فکر می‌کنیم، این است که هر یک به ضد خود نیازمند است؛ ما یکدیگر را با پیوستن‌مان به آن‌چه نیستیم، تکمیل می‌کنیم.

آن هنگام که انسان از "خویشتن خویش" کاملاً چشم بپوشد، هستی چه زیباست و زندگی، آن‌گاه که او نقشی در آن ایفا نکند، نمایشی است دلنشین برای دیدن و گوش سپردن بدان!

آن هنگام که انسان از "خویشتن خویش" کاملاً چشم بپوشد، هستی چه زیباست و زندگی، آن‌گاه که او نقشی در آن ایفا نکند، نمایشی است دلنشین برای دیدن و گوش سپردن بدان!

هنرمندان، کودکان لوس‌شده‌ای هستند و بهترین‌شان هم، خودپرستانی بزرگند

چه بسیار هنرمندانی که تنها بورژواهای به بیراهه رفته و سرگردانند!

دوست تو مردی از جنس موم است؛ هرچیزی نقشی بر او بگذارد، او به همان شکل درمی‌آید.

درواقع چیزهای زیادی مرا خشمگین می‌کند. روزی که دیگر برآشفته نشوم، مثل عروسک خیمه‌شب‌بازی که نخ‌هایش را رها کنند، فرو می‌افتم.