بریده‌هایی از کتاب لاشه لطیف

آن کس که با هیولا می‌ستیزد باید مراقب باشد خود در این راه به هیولا تبدیل نشود. اگر دیرزمانی به پرتگاهی خیره شوی، آن پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد. فریدریش نیچه

آن کس که با هیولا می‌ستیزد باید مراقب باشد خود در این راه به هیولا تبدیل نشود. اگر دیرزمانی به پرتگاهی خیره شوی، آن پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد. فریدریش نیچه

«آدم می‌تواند تقریباً به هر چیزی عادت کند، جز مرگ فرزند.»

فقط سالمندانی‌اند که سال‌های زیادی زنده بوده‌اند و شاید این تنها موفقیت‌شان باشد.

آن کس که با هیولا می‌ستیزد باید مراقب باشد خود در این راه به هیولا تبدیل نشود. اگر دیرزمانی به پرتگاهی خیره شوی، آن پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد. فریدریش نیچه

به ما می‌گوید گوشت درجه‌یک چگونه بدون داروهای تسریع‌کننده و اصلاح ژنتیک پرورش داده می‌شود؛ چه‌طور تارهای صوتی را برمی‌دارند چون «گوشت که حرف نمی‌زند»؛

اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.

اگمونت می‌پرسد رأس‌ها می‌توانند حرف بزنند؟ از سکوت آن‌جا متعجب است. ال گرینگو به او می‌گوید آن‌ها از کودکی در دستگاه توله‌کِشی و بعد هم در قفس نگه‌داری می‌شوند. می‌گوید تارهای صوتی‌شان را برمی‌دارند تا کنترل‌شان آسان‌تر باشد. می‌گوید «کسی دلش نمی‌خواد اون‌ها حرف بزنند، چون گوشت که حرف نمی‌زنه. ارتباط برقرار می‌کنند، اما با زبون اشاره. می‌فهمیم سردشونه، گرم‌شونه، این‌جور مسائل اساسی.»

فقط سالمندانی‌اند که سال‌های زیادی زنده بوده‌اند و شاید این تنها موفقیت‌شان باشد.

کلماتی وجود دارند که روی جهان سرپوش می‌گذارند. کلماتی وجود دارند که مناسب و تمیزند. قانونی‌اند. پنجره را باز می‌کند، گرما خفه‌کننده است. همان جا می‌ایستد و سیگار دود می‌کند و هوای راکد شبانه را به ریه می‌کشد. کار با گاوها و خوک‌ها ساده بود. تجارتی که در سیپرس آموخته بود؛ کارخانهٔ تولید گوشت که از پدرش به ارث برده بود. درست است که جیغ‌های خوکی که پوستش را می‌کنند آدم را زهره‌ترک می‌کند، اما با استفاده از محافظ گوش به صدایی عادی تبدیل می‌شود. حالا که دست راست رئیس است، باید کارگران جدید را آموزش دهد و بر کارشان نظارت کند. یاد دادنِ قتل از ارتکاب قتل سخت‌تر است. سرش را از پنجره بیرون می‌برد. هوای خفه را به سینه می‌کشد، سینه‌اش می‌سوزد.