بریده‌هایی از کتاب از دو که حرف می زنم، از چه حرف می زنم

مهم‌ترین نکته‌ای که در مدرسه یاد می‌گیریم آن است که مهم‌ترین نکته‌ها را در مدرسه نمی‌توان یاد گرفت.

«درد اجباری است، رنج کشیدن اختیاری است.»

مطالعه را زمانی لذت‌بخش یافتم که از کلاس و درس و محیط‌های آموزشی خلاص شده بودم، یا به عبارتی، وارد اجتماع شده بودم. اگر مرا آزاد می‌گذاشتند تا دنبال علایق خود بروم و با طرز فکر و سرعت خود به مطالعه و تحقیق بپردازم، بی‌شک کارایی بیشتری در کسب دانش و مهارت از خود نشان می‌دادم.

من فقط دو سه دلیل برای دویدن دارم. در حالی‌که دلایلم برای ندویدن بی‌حدوحصر است. بنابراین باید تا می‌توانم به آن دو سه دلیل بها بدهم.

مهم‌ترین نکته‌ای که در مدرسه یاد می‌گیریم آن است که مهم‌ترین نکته‌ها را در مدرسه نمی‌توان یاد گرفت

دلیلش آن بود که این کارها را بر من تحمیل می‌کردند. فعالیت اجباری در لحظاتی که رغبتی به انجام آن نداشتم همیشه عصبی‌ام می‌کرد. در عوض هربار که به کاری دلخواه و مطابق میلم رو می‌آوردم و به روش خود به آن می‌پرداختم، از تمام توانایی‌هایم بهره می‌گرفتم.

هر چه باشد آنان دانشجویان تازه‌وارد تنها دانشگاه هاروارد جهان هستند.

دو استقامت با شخصیت من سازگار است و باید اعتراف کنم که از میان تمامی عادت‌هایم در زندگی این یکی از همه سودمندتر و بامعناتر بوده است.

«درد اجباری است، رنج کشیدن اختیاری است.»

مهم‌ترین نکته‌ای که در مدرسه یاد می‌گیریم آن است که مهم‌ترین نکته‌ها را در مدرسه نمی‌توان یاد گرفت.