بریده‌هایی از کتاب بفرمائید فلسفه! ۲؛ تاریخ فلسفه به روایت فیلسوفان معاصر

اسپینوزا معتقد است یکی از عواملی که چگونگی واکنش ما را تعیین می‌کند فرایندهای روانی‌ای است که ما اغلب از آنها ناآگاه‌ایم و اختیار و تسلط چندانی بر آنها نداریم. مثلاً اگر این اتاق قدری شبیه به اتاق دیگری باشد که پیش‌تر یک بار گفت‌وگوی بسیار دلچسبی در آن داشته‌ام، آن‌گاه اتاقی که اکنون در آن هستم تداعی‌گر همان تجربهٔ لذت‌بخشِ اتاقِ پیشین خواهد بود و همین علت آن می‌شود که اکنون احساس خوشی کنم. اما کلِ فرایندِ تداعی ممکن است بدون اینکه من به چگونگی تأثر خودم آگاهی داشته باشم رخ دهد.

نمی‌توان عقاید افراد را با تهدید و ارعاب تغییر داد.

دین در برابر بررسی و کاوش عقلانی تاب مقاومت ندارد.

"شاید من با خودم مخالفت کنم، اما با حقیقت هرگز مخالفت نمی‌ورزم".

اگر در این جهان زندگی شاد و پرهیجانی داشته باشید که از نگاه دینی بسیار ناپسند است

دیوید هیوم در بستر مرگْ جیمز بازول را سخت به تشویق انداخت، چون در حال احتضار هم از پذیرش خدا یا جاودانگی روح سر باز می‌زد.

همهٔ شهروندان حق دارند باور مذهبی خود را داشته باشند و حق دارند تا جایی که با حقوق شهروندی دیگران تعارضی نداشته باشد، بر پایهٔ اعتقادات مذهبی‌شان عمل کنند. اما هیچ‌کس حق ندارد کاری کند که با حقوق اتباع یا شهروندان دیگر تعارض داشته باشد

مؤلفه‌ای بسیار مهم در روایت کانت از متافیزیک این است که متافیزیک به تقابل‌هایی که به معنای دقیق کلمه تناقض‌هایی حل‌نشدنی‌اند خاتمه می‌دهد. از نظر کانت، این فقط ناتوانیِ ذهن انسان در حل و فصل این پرسش‌ها را نشان می‌دهد، و همین‌طور تا اندازه‌ای نشان‌دهندهٔ آن است که پرسش‌هایی که ما انسان‌ها خود را به آنها مشغول می‌کنیم از جهتی بد یا مشکل‌دارند.

دستاورد بزرگ آکویناس آشتی دادنِ فلسفهٔ ارسطویی و الاهیات مسیحی بود. هنگام جوانی آکویناس، مقامات کلیسا آثار ارسطو را عمدتاً ممنوع ساخته بودند؛ اما زمان مرگ آکویناس، بیشتر کتاب‌های ارسطو جزء درس‌های اجباری دانشگاه‌ها قرار گرفته بود و این تغییر تا اندازهٔ زیادی در اثر نبوغ آکویناس بود.

ن و: جالب است چون در "اگزیستانسیالیسم و اصالت انسان"، سخنرانی عمومی‌ای که در ۱۹۴۵ ایراد کرد، و بعداً هم به صورت کتابی کوچک منتشر شد، می‌گوید وقتی برای خودتان دست به انتخاب می‌زنید در واقع برای همه انتخاب می‌کنید، و فلسفهٔ او این جنبهٔ عمومی و فراگیر را داشت. سارتر می‌گفت وقتی من انتخابی می‌کنم، مثلاً تصمیم می‌گیرم ازدواج کنم، این فقط یک امر شخصیِ خصوصی نیست: من در واقع می‌گویم انسان‌ها در دوران من باید ازدواج کنند، و احتمالاً باید نوع خاصی از روابط خانوادگی را داشته باشند. من باید بهترین انتخاب را داشته باشم، در غیر این صورت از جهتی ریاکار بوده‌ام. بنابراین، چنان عمل می‌کنم که گویی همه به همین صورت رفتار می‌کنند.