بریده‌هایی از کتاب باهوش‎تر، سریع‎تر، بهتر

کسانی که می‌توانند به خودشان انگیزه بدهند بیشتر از همتایان‌شان درآمد کسب می‌کنند، بیشتر شادند و از خانواده، شغل و زندگی‌شان رضایت بیشتری دارند.

برای اینکه خودانگیزشی را راحت‌تر به خودمان بیاموزیم باید یاد بگیریم انتخاب‌هایمان نه تنها نشانهٔ کنترل‌مان بر اوضاع‌اند بلکه تأییدی بر ارزش‌ها و اهداف‌مان هستند.

روزنامه‌ها و مجلات معمولاً بیشتر به شرکت‌های نوپایی می‌پردازند که یک میلیارد دلار سود کرده‌اند و کمتر به صدها مورد مشابه ورشکستگی می‌پردازند. وقتی به پیتزافروشی محبوب و شلوغ‌مان می‌رویم به‌ندرت به رستوران‌های خالی توجه می‌کنیم. به بیان دیگر، ما یاد گرفته‌ایم که به موفقیت توجه کنیم و بنابراین، خروجی‌های موفق را بیشتر پیش‌بینی می‌کنیم، زیرا به تجارب و فرضیاتی متکی هستیم که متمایل به تمام موفقیت‌هایی است که دیدیم و نه شکست‌هایی که از آن‌ها چشم پوشیده‌ایم.

ماکون می‌گوید: «حالا که گوگل و اینترنت و این همه اطلاعات هست، می‌تونین در عرض چند ثانیه دربارهٔ تقریباً همه چیز داده جمع‌آوری کنین. اما آوندال جنوبی نشون می‌ده که بین پیدا کردن پاسخ و فهم معنای اون تفاوت هست».

عصب‌شناسانی که عملکرد انگیزه در مغز انسان را مطالعه می‌کنند بیشتر و بیشتر متقاعد شده‌اند که دلیل از دست رفتن انگیزه افرادی مثل رابرت این نیست که ظرفیت خودانگیزشی را از دست داده‌اند. بلکه بی اشتیاقی آن‌ها ناشی از اختلال عملکرد عاطفی است.

این واقعیت «اصل حذف رقیب» گفته می‌شود. اگر محیط دچار آشفتگی نشود، قوی‌ترین گونه‌ها همه جا را اشغال می‌کنند و بقیه نمی‌توانند رقابت کنند. به همین ترتیب، اگر آشفتگی‌های بزرگ و فراوان رخ بدهند، فقط قوی‌ترین گونه‌ها می‌توانند از نو رشد کنند. ولی اگر آشفتگی‌های متوسط رخ دهد، آنگاه گونه‌های فراوانی شکوفا می‌شوند و ظرفیت خلاق طبیعت محقق می‌شود.

آدم‌هایی هستند که در ظاهر بهره‌وری بالایی دارند و رزومه‌شان تحسین‌برانگیز است ولی کم‌کم می‌فهمید بزرگ‌ترین استعدادشان بازاریابی خودشان است. و کسانی هم مثل گاوانده هستند که به نظر می‌رسد روشی کاملاً متفاوت برای انجام کارها دارند. مقالاتش هوشمندانه و جذاب بودند، از هر نظر جراحی بااستعداد به حساب می‌آمد، به بیمارانش تعهد داشت و پدری دلسوز بود. همیشه در تلویزیون ظاهری آرام و متفکر داشت.

فهمیدن این نکته که ما، بدون اینکه بتوانیم آینده را پیش‌بینی کنیم، چقدر متأثر از انتخاب‌های خود هستیم ترسناک است. بچه‌ام سالم به دنیا می‌آید یا مریض؟ ده سال بعد هم من و نامزدم عاشق هم خواهیم بود؟ بچه‌ام نیاز به مدرسهٔ خصوصی دارد یا مدرسهٔ دولتی برایش مناسب است؟ گرفتن تصمیمات خوب بستگی به پیش‌بینی آینده دارد، ولی پیش‌بینی دقیق نیست و اغلب ترسناک است، زیرا مجبور می‌شویم با چیزهایی که نمی‌دانیم مواجه شویم. تناقضی که در آموختن نحوهٔ تصمیم‌گیری بهتر نهفته است یاد گرفتن کنار آمدن با شک و تردید است.

. اگر بدانید چطور می‌توانید ایده‌ای را محقق کنید، آن ایده دیگر ایدهٔ بلندپروازانه نیست».

تمرکز اصلی کلاس آقای ادواردز بر روی یک سیستم تصمیم‌گیری بود که به «فرآیند طراحی مهندسی» معروف است و دانش‌آموزان را وادار می‌کند دوراهی‌های دشوارشان را بشناسند، داده‌ها را جمع‌آوری کنند، برای یافتن راه‌حل‌ها طوفان ذهنی برگزار کنند، رویکردهای مختلف را با هم مقایسه کنند و آزمایش‌های مکرر انجام دهند