نظرات کاربران درباره کتاب فهرست مهمانان

داستان درباره یک عروسی در جزیره است که باعث شده آدم های مختلف دور هم جمع بشوند و این گردهمایی موجب میشه به یک سری چیزها درباره خود و بقیه پی ببرند . داستان از زبان شخصیت های مختلف روایت میشه که باعث میشه از زاویه دید های مختلف به موضوع نگاه کنیم .همچنین از نظر زمانی جلو و عقب میره ولی این باعث نمیشه خواننده گیج بشه یا داستان انسجامش رو از دست بده .برعکس زاویه دید های مختلف و این حرکت زمانی باعث میشه تعلیق در داستان ایجاد بشه و همچنین مثل یک تکه پازل در ذهن خواننده ، وقایع شکل بگیره .در داستان شوک های مختلف در فواصل زمانی متفاوت هست ولی تجمع اون در نیمه دوم داستان بیشتر هست .حتی تا اواسط داستان متوجه نمیشید مقتول کی هست و به هرکس گمان می برید کمی جلوتر که میره تقریبا مطمئن میشید که مقتول کی هست ولی همچنان تا آخر داستان به قاتل بودن همه سوءظن میبرید و براش هم دلیل قانع کننده دارید و این باعث میشه تا آخر داستان براتون جذاب باشه و به دنبال قاتل باشید .

کتاب شوکه کننده ای بود ولی اینقدر اتفاقات پشت سر هم افتاد که یکم از درک ادم خارج میشد و رنگ غیر طبیعی بودن ب خودش میگرفت ولی غیر از این واقعا ادم رو مجبور میکرد زمین نزاره گوشی رو بفهمه چه اتفاقی قراره بیوفته

اینکه تا آخرش نمیدونستی چه اتفاقی می افته هیجان انگیز بود ولی کند پیش رفت داستان.

خب داستان خیلی کند پیش رفت و خیلی دیر مخاطب توی جریان ماجرا می‌افته و اون حس کنجکاوی برای ادامه ی داستان سراغش میاد، تقریبا تا اواسط داستان شایدم بیشتر صرفا شاهد روزمرگی های چند آدم و آماده شدنشون برای مراسم ازدواج بودیم. ضمن اینکه معلوم بود نویسنده یه جورایی انگار به زور می‌خواسته تمام آسیب هایی که افراد دیده بودن رو یه جوری ربط بده به شخصیت های اصلی. از لحاظ نثر ولی مشکلی نداشت، نثرش روان و خوب بود.

اوایل کتاب حس خوبی دریافت کردم که بالاخره این نوع موضوعات ( داخل جزیره و توفان و قتل که تبدیل به کلیشه شده در ژانر جنایی معمایی ) از یک خطی بودن داخل این کتاب در اومده و هر فصل از طرف شخصیت های کتاب بیان میشه اما رفته رفته هرچی کتاب جلو رفت و الکی کش پیدا کرد با خودم گفتم که ای کاش یک خطی بود❗ کتاب هرچی جلوتر رفت پاره پاره شد و انقدر فضا رو باز کرد که از هم پاشید و یه جورایی نویسنده همه خرده داستانک هارو به صورت خیلی تصادفی و فضایی ربط داد به یه شخصیت داخل داستان..... نویسنده حتی در فصل های { اکنون : شب عروسی } نوع نوشتن خودش رو زیر پا میذاره و این فصل هارو به صورت سوم شخص روایت میکنه و این کار بسیار عجیبه و اتفاقا این هیجان کاذب برای کتاب کار نمیکنه بلکه به نقطه ضعف بزرگ کتاب تبدیل میشه چون مخاطب فقط به پایان و رسیدن به بخش شب عروسی توجه میکنه و بخش های اواسط مثل یه وظیفه میمونه براش که فقط سریعتر بخونه و رد بشه ▶️ شاید باورتون نشه اما ما هیچ شخصیت سالم و نرمالی داخل داستان نداریم ( بچه های دبیرستانی که زیادی رشد کردن / دیالوگ یکی از شخصیت های داستان) ، حتی با وجود اینکه در هر فصل راوی یکی از شخصیت های داستانه ما هیچ شخصیت پردازی ای نداریم، و درمورد پایان ، این خلاقیت که باید مقتول رو هم حدس میزدیم دوست داشتم اما پایانش به شدت قابل پیش بینیه و نویسنده خودش داره داد میزنه آقا این قاتله قاتل اینه / چطوری این کار رو میکنه ؟ وقتی همه رو با انگیزه معرفی میکنه و اصلا به این شخصیت بها نمیده خب مثل روز برام روشن بود که این قاتله و کاملا دلسرد شدم از پایانش ، ناگفته نماند خود نویسنده هم خود به خود نصف شخصیت هارو برامون از ظن اتهام ها دور میکنه برای اینکه اصلا راوی قرارشون نمیده! کلا نویسنده، مخاطب رو با ضریب هوشیِ پایین فرض کرده

کتاب عالی یا افتضاحی نیست؛ یه داستان معمولیه با هیجان کم و پایانی که از جایی به بعد قابل انتظار خواهد بود. حتی برای پر کردن وقت هم کتاب‌های بهتری وجود داره.

تا پایان داستان نمیشه گفت کی مقتول قراره باشه کی قاتل. تقریبا به هرکسی و هرچیز مشکوک میشی و برای مضنون کردن همه هم دلیل خوبی نویسنده میده. اوایل کتاب یذره کند پیش میره و تعلیقای قوی نداره.

۱- اولین نقطه ضعف کتاب اینه که تقریباً تا اواسطش خیلی کُند و خسته‌کننده پیش می‌ره. نویسنده مدام به جزئیات بی‌شماری اشاره می‌کنه که اصلاً اهمیت چندانی ندارند. ۲- نظم و چینش فصل‌بندی‌های رمان عالیه. به طوری که واقعاً کتاب رو خوش‌خوان کرده. ۳- ترجمه روان و یک‌دستی داره. ۴- نکته‌ای که راجع به کلیت داستان به ذهن من رسید این بود که خیانت‌های پی در پی و بی‌پایان تو زندگی‌های غربی دقیقاً ثابت می‌کنه «آزادی» بی‌قید و شرط تبعات سنگین و جبران‌ناپذیری به هم‌راه داره. آزادی هم مثل همهٔ مفاهیم اجتماعی باید حد و حدود خاص خودش رو داشته باشه. مرز داشته باشه. خط قرمز داشته باشه. والا نه تنها نمی‌تونه مفید باشه بلکه خطرناک و مخرب هم خواهد شد. ۵- نقطه ضعف آزاردهندهٔ دیگه‌ای هم که رمان «فهرست مهمانان» داشت این بود که جنبهٔ ترسناکش خیلی کم‌جون بود. راجع به گذشتگانی که تو باتلاق‌های جزیره دفن شده بودند، هیچ توضیح خاصی داده نشد. تنها جایی هم که به این موضوع پرداخته شد، خیلی دم‌دستی و قابل‌پیش‌بینی و زودگذر بود. اون جایی که هانا چند لحظه تو باتلاق گیر کرد و فوراً هم نجات پیدا کرد. ۶- ظهور و بروز مشروبات الکلی تو این داستان به قدری پررنگ بود که آدم احساس می‌کنه یکی از کارخونه‌های مشروب‌سازی حامی مالی این کتاب بوده. این حجم زیاد از اشاره به مشروباتی که ضرر و زیانش بر کسی پنهان نیست، اون هم تو یه کتاب، اصلاً قابل‌قبول و عاقلانه و دل‌چسب نیست.

من غرق در شوووک این کتابم که الان تموم شد. تا آخر داستان متوجه نمیشید که چه کسی مقتول و قاتل هست و فکر میکنید هرکسی میتونه قاتل باشه ولی در آخر هم خودتون نمیتونید تشخیص بدین😐 خیلی جالب و جذابه که راوی هر بخش از داستان ،شخصیت های مختلف و اصلی هستن و خط زمانی در گذشته و زمان حال که شب عروسی هست مدام جابه جا میشه. کتاب درمورد یک جشن عروسی مجلل که توی یک جزیره دورافتاده و متروکه هست، قراره برگزار بشه. از صفحه اول کتاب متوجه میشید که در اون شب اتفاقات عجیب و وهم انگیزی میوفته. و ادامه ی داستان از زبان شخصیت های مختلف و در زمان های مختلف نقل میشه تا بازهم به شب حادثه برگرده و اتفاقی که افتاده رو بیان کنه. میتونم بگم که تقریبا تا بیشتر از نصف کتاب راز عجیب و غریب و شوک آوری برملا نمیشه و همین بنظرم باعث شد برای خوندنش و اینکه بفهمم چه اتفاقاتی افتاده دل تو دلم نباشه و ساعت ها پای خوندن کتاب بشینم ولی البته کمی هم کسل کننده میشد بخاطر توضیحات و توصیفات زیاد و کش اومدن غیر منطقیش. هرچی به آخر کتاب نزدیک میشیم مخصوصا در قسمت های (اکنون:شب عروسی) حس هیجان و ترس و همراه با اشخاص حس میکنید. پیشنهاد میکنم بخونید اگر به داستان های معمایی و رازآلود علاقه مند هستید.( شباهتی بین این کتاب و کتاب بدخواهی متوجه شدم و اونم مربوط به خاطرات دوران مدرسه و کودکی ناخوشایند شخصیت های اصلی که خیلی غم انگیز بود ،بود.)

از معدود کتابهای جنایی که تا صفحات آخر نمی توانید بفهمید چه اتفاقی دارد می افتد. نه مقتول را می توانید حدس بزنید و نه قاتل و این شاهکار است...

توصیفات و فضاسازی‌ هاش رو دوست داشتم. کتاب جالب و مرموز بود شاید حتی کمی ته مایه‌های روان‌شناختی داشت که من رو برای ادامه‌اش ترغیب می‌کرد. امیال نهفته درون آدم‌ها و افکار و ضمایری رو که شاید حتی از خودشون هم پنهان می‌کنند رو به چالش می‌کشید. ولی پایانش خیلی باب میلم نبود.

یه کتاب معمایی جنایی فوق العادههه هر چند صفحه نظرتو راجب قاتل عوض میکنه هی فک میکنی یکی دیگشونه و ی فضا سازی عاااالی ترجمه خوبی هم داشت البته من چند بار شخصیت هارو یکم قاطی کردم ولی یکم ک گذشت کامل یادم موند خیییلییی خووووب بوووود

من نسخه چاپی از همین مترجم را خوندم و راضی هستم. جالبه نظرات این نسخه صوتی را با نظرات نسخه الکترونیکی از مترجمی دیگه را در طاقچه مقایسه می‌کنم می‌بینم اون‌ها خیلی راضی‌تر هستند. شاید نشون میده هیجان در خوندن کتاب بیشتر از شنیدنش باشه. در نهایت بگم اینکه اوایل داستان به نظر طولانی و کشدار میاد، برای اینه که نویسنده داره شخصیت‌پردازی می‌کنه و طبیعت و فضای داستان را به ما معرفی می‌کنه. نکته‌ای که از نظر خوانندگان کتاب دور مونده، ژانر کتابه. ژانر تریلر روانشناختی که نشون از مشکلات روانشناختی کاراکترهای داستان به‌ویژه کاراکترهای منفی داستانه. پدر مسبد و مغرور ویل در اصل این بلاها را سر این شخصیت آورده و از پسرش چنین موجودی بار آورده. دیگر شخصیت‌ها هم کم‌وبیش مشکلات روانشناختی دیگه‌ای دارند که علائمش در داستان مشهوده.

آقای علی قانع جزو مترجم‌های صاحب نام و پرکاری هستن، ولی واقعا به قدری ترجمه‌ی این کتاب فاجعه‌س که حتی جملات قابل فهم نیستن، انتخاب واژگان بسیار ضعیف، ترجمه فقط به صورت تحت‌اللفظی و بدون معادل‌سازی و ویراستاری، تلفظ کلمات اکثرا اشتباه (به طرز عجیبی اشتباه) از انتشارات البرز و ایشون این انتظار نمی‌رفت که کتاب پیش از چاپ بازخوانی نشه، ویراستاری نشه، ایرادات بررسی نشه و رفع نشه… من ادعایی در ترجمه یا ویراستاری ندارم ولی کم‌ترین وظیفه‌ی مترجم هست که حداقل تلفظ اسامی رو از قبل چک کنه! کاری به حذفیات و جملات جایگزین ندارم اصلا که می‌دونیم شامل ممیزی و چیزای دیگه می‌شه، بحث اون جداس… به هر حال من برای این انتشارات و شخص آقای قانع احترام قائلم و انتقادم دقیقا از این باب هست که اصلا ازشون انتظار همچین کیفیت ترجمه‌ای نمی‌رفت.

نتونستم ۲/۵ امتیاز بدم، پس ۳ امتیاز دادم ترجمه بد نبود.. اما مشکلات نگارشی نسبتا زیادی داشت.. داستان هم بدددک نبود.. تقریبا مقتول در یک سوم آخر کتاب مشخص بود، اما قاتل رو تا لحظه آخر نتونستم حدس بزنم و بین دو تا از شخصیت ها دو به شک بودم و آخرشم یکی ار همون دو نفر قاتل بودن اما اینکه شخصیت اصلی داستان این همه مشکل برای افراد دور و برش به وجود آورده بود و حتی یه مساله ای که مربوط به یه موضوعی بود که توی زندگی عادی اصلا نمیشه اینجوری الابختکی طرف رو پیدا کرد، یا حداقل یک در میلیارد شاید اتفاق بیفته، کمی داستان رو آبکی کرده بود. البته ایده داستان و مدل روایت خیلی خوب و بدیع بود.

با توجه ب تعریف هایی که ازش شنیدم فکر میکردم خیلی هیجان انگیز تر باشه ولی کاملا قابل حدس بود و ریتم کندی داشت

مهمانان ویژه یک مراسم ازدواج وارد جزیره‌ای که مراسم قراره در اون برگزار بشه میشن و چیزی حدود ۲۴ ساعت قبل از مهمانی اصلی رو باید با همدیگه و صاحب ویلای محل جشن بگذرونن. با وجود تفاوت در جنایت موضوع داستان، کتاب شباهت غیر قابل انکاری با «و سپس هیچکس باقی نمایند» و «مهمان ناخوانده» داره. فضا کاملا شما رو به یاد داستان های آگاتا کریستی میندازه اما در این داستان نه تنها قاتل، که مقتول هم تا اواخر کتاب مشخص نمی‌شه.

خوب نیست خیلی خسته کننده و بدون هیجان هست اسمش آدم رو ترغیب به خریدن میکنه اما وقتی میخونی میبینی واقعا هیچی نداره دو تا رمان‌از این نویسنده خوندم پشیمون شدم این کتاب و مهمانی شکار

همین الان تموم شد! خیلی خوب و نفسگیر نوشته شده بود فصل بندی‌ها و راوی‌ها رو دوست داشتم انگار واقعا خودشون داشتن باهام حرف میزدن و قصه رو تعریف میکردن. کاملا در جریان حال و هواشون و احساساتشون قرار میگرفتم. از مطالعه‌اش واقعا لذت بردم.

کتاب در مورد شب عروسی در یک جزیرس و اتفاقاتی که اون شب میفته. هر بخش از کتاب از زبان یکی از مهمان ها نقل میشه. کتاب ژانر جنایی و رمز آلودی داره شاید پایانش کمی غافلگیر کننده باشه اما به نوعی کلیشه ای هم هست. و اینکه این همه اتفاقات و احتمالات خیلی بعید به نظر می‌رسن. به نظرم بیشتر برای کسانی که سبک جنایی دوست دارن و یا نوجوان ها جالب باشه. ترجمه خوبی داره.