نظرات کاربران درباره کتاب مردی به نام اوه

مردی به نام اوه (قبل از خرید کتاب پیشنهاد میکنم بخونید) •اول از همه باید بگم که ترجمه این کتاب فوق العاده وکاملن روان بود و میشه گفت که بی نقض بود این ترجمه. • داستان خطی بود و هیجان خاصی یا پایان غیر مترقبه ای را نداشت و خیلی ارام پیش میرفت اما جذابیت و کششی داره که موجب میشد تا اخر کتاب رو بخونید. •داستان در مورد پیرمردی بداخلاق و بدعنقی بود که به شدت به قوانین پایبند بود و با هر چیز مدرنی مخالف بود، رابطه اصلن خوبی با هیچکدوم از همسایه های خودش نداشت، البته در سیر داستان به علت این رفتار ها و اینکه در اخر همسایه ها چه تاثیری روی این رفتار ها میگذارند اشاره میکنه. •البته یکی از ویژگی هایی اوه(شخصیت اصلی) که میشه خیلی ازش یاد گرفت عشق وعلاقه بینهایت اون به همسرش بود چرا که همسرش، اوه را همانطوری که بود دوست داشت و... • از جمله کتاب هایی بود که شما رو به فکر فرو می برد و شروع میکنید به قضاوت کردن اوه و یا اینکه اگه جای اون بودید چکار میکردید و یا اینکه اصلن قوانینی که اوه برای زندگیش تعریف کرده بود و به شدت پایبند بود بهشون درستن یا غلط. •ویژگی خیلی خوبی که این کتاب داشت این بود که علی رغم اینکه شخصیت های زیادی در اون وجود داشتن اما جوری اون ها رو معرفی کرده بود که باعث میشد اصن در بین اسم های مختلف گیج نشین چون سعی کرده با ویژگی های ادما اونا رو صدا کنه که این کار فوق العاده است. • در کلن خوندن زندگی یه فرد دیگه به خصوص اوه رو بهتون بیشنهاد میکنم، به قول جورج ار.ار.مارتین کسی که کتاب میخواند مانند کسی است که بار ها و بارها زندگی کرده است ▪︎از روی این کتاب یه فیلم هم ساخته شده که اصلن به خوبی کتاب نیست و یجورایی حق مطلب رو ادا نمیکنه، و بالث میشه ذهنیتی که از شخصیت ها دارید به هم بریزه.

دلم میخواست میشد این کتاب رو یه بار دیگه برای اولین بار بخونم😄😄

. نهایتا بکمن کتاب نوشته است که باید در لحظه از آن لذت برد، ما همیشه در بحث ها حرف از کلیشه میزنیم، ایده ی کتاب بکمن فراتر از کلیشه است، یک پیرمرد خرفت، که زنش به خاطر سرطان فوت کرده، همسایه هایی روی اعصاب پیدا می کند، و ماجرا ها در تقابل با و مواجه با همسایه ها مسائل پیرامونشان شکل میگیرد. این ماجرای نصف درام های سریال های تلویزیون آبکیه خودمان، نه تنها هست، فرهنگ پدر سالارمان هم تا دلتان بخواهد از این پدر خوانده های افسرده ی غر غرو تربیت کرده که لابد از هر 10 نفر ایرانی 9.99 نفرشان چنین پدربزرگ هایی را به چشم دیده اند. پس چرا بکمن موفق عمل میکند؟ چرا کتاب لذت بخش است؟ چرا منتقدین از آن خوششان می آید و در آلمان به فروش میلیون نسخه ای میرسد؟ در 25 صفحه ی اول شما برای اولین بار اشکتان در می آید. خب کتابی که در این دوره ی تاریخی بتواند احساسات آدم را قلقلک بدهد، لابد خوب است، یک بار یکی از نویسنده هایی که میشناسم گفت، آدم وقتی میخواد یک چیز شگفت انگیز و ناجور تعریف کنه که نمیاد با زبان سنگین و ثقیل حرف بزنه، شما از ی استاد فیزیک کوانتوم انتظار داری حرفای درشت بزنه، برای همین تحت تاثیر قرار نمیگیری، اما یک لباس نارنجی بیاد بشینه دستشو بزنه به پشتت، باهات حال و احوال کنه، یک جوک مثبت 18 بگه ازش چنین انتظاری نداری، برای همین وقتی استاد فیزیک کوانتوم برات چیز خارق العاده تعریف کنه زیاد واکنش نشون نمیدی اما اگه نارنجی پوش برات چنین چیزی تعریف کنه چشمات گرد میشه، دهنت کش میاد. بکمن با زبانی طنز آلود رمانش را احساساتی و غمگین روایت میکند. فرمولی که چندین و چند بار از آن استفاده میکند و موفق میشود. اگرچه این راحتیِ لحن راوی با مخاطب موجب میشود صحنه های احساسی خود به خود مانند پیچش های داستانی عمل کنند و کوبنده و دور از انتظار باشند، اما بکمن در مورد یک چیز، به زعم من افتضاح عمل کرده است، ای کاش مردی به نام اوه یکی دو بار بیشتر دست به خودکشی نمیزد، مردی به نام اوه هر روز صبح از خواب بیدار میشود، روشی جدید برای خودکشی را بر میگزیند و ناگهان در ثانیه ی آخر یک امداد غیبی اورا از مرگ نجات میدهد، به نظر شخصیه من، که نویسنده میتوانسته به ذهنش رسیده باشد اما روش دیگری را ترجیه داده باشد، اگر صحنه های خودکشی کم تر بودند و دلهره آور تر و واقعی تر، به گونه ای که مخاطب توهم بزند که بله این دفعه دیگر اوه خودکشی میکند، احتمالا کار از این قوی تر بود. اما همان طور که در ابتدا گفتم، کتاب از آنهاییست که باید در لحظه ازش لذت برد، یعنی حالا بعد دو هفته، هیچ چیز عمیقی در ذهن من بر جا نگذاشته.

هر صفحه از کتابو میخوندم یاد پدربزرگم میفتادم،کلی خندیدم😂😂😂😂😂اونم مثل اوه فکر میکنه فقط خودش کار هارو خوب انجام میده و بقیه هویجن😐😁

داستان یه پیرمردیه که سخت پایبند اصول و قانونی خودشه، همه زندگی رو سیاه و سفید می بینه و معتقده تنها چیز رنگی دنیا همسرش بوده :) . عشق از دست رفته هنوز عشق است، فقط شکلش عوض می شود. نمی توانی لبخند او را ببینی یا برایش غذا بیاوری یا مویش را نوازش کنی یا او را دور زمین رقص بگردانی. ولی وقتی آن حس ها ضعیف می شود.حس دیگری قوی می شود. خاطره. خاطره شریک تو می شود. آن را می پرورانی. آن را میگیری و با آن می رقصی. زندگی باید تمام شود، عشق نه... . +آدم ها بعد از رفتن عزیزانشان از زندگی دست می کشند! یعنی نمی توان گفت اوه بعد از سونیا مرده بود. نه او نمرده بود! فقط دست از زندگی کشیده بود. . پ. ن:طبق نظر بقیه دوستان کتاب خسته کننده بود ولی من به ‌شما خواننده جدید میگم اگر تو هم تحمل خلقیات یه مرد دلشکسته پیر رو نداری کتابو اصلا نخون که نظر بدی... چون خیلی رو نظر دیگران تاثیر قراره بزاری. 🌿 . ♡این کتاب هدیه دوستم بود برای تولدم، و ازش بی نهایت ممنونم، واقعا لذت بردم ازش،چون خوشحالم میدونه هیچ‌ چیز برای من کتاب نمیشه♡

عالیییی بود مخصوصا توصیفات و تشبیهاتی که می آورد.من با این کتاب زندگی کردم یه جاهایی خندیدم گریه کردم. شخصیت اوه برای من همیشه به یاد موندنی میشه وقتی کتاب رو بستم دوست داشتم همه مثله اوه باشند(به خصوص خودم قاعده مند و منظم😅) اینجاست که میشه گفت انساااانم آرزوست. پیشنهاد میکنم نسخه الکترونیکیشم بخونین.

هشدار اسپویل⛔ کتاب فوق العاده ای بود ، اولش اصلاً از شخصیت اوه خوشم نمیومد و حس می کردم این شخصیت عبوس حاصل زیاده روی نویسنده اس ، اما بعد با گذشت حدودا ۱۰۰ صفحه متوجه شدم که شخصیت(نمی‌گم کاراکتر چون میخوام فارسی رو پاس بدارم😁) اوه از اون دست شخصیت هاست که با یادآوریش یه لبخند می زنم ، خیلی زیبا بود عشقی که به همسرش داشت ، و زیباتر اثر‌ گذاری خانواده پروانه بر اوه بود . در کل کتاب بسیار زیبایی بود کتاب شما رو در شرایطی قرار می‌ده که به جای اوه تصمیم بگیرید و قضاوت کنید اون رو . توصیه میشه به شدت ، فیلمش هم بسیار زیبا بود اما حتما حتما حتما اول کتاب رو بخونید😁 متشکرم که نظرم رو خوندید.ببخشید اگه طولانی شد .💐🌻🌸💛

مردی به نام اوه...کتابی که تو یک هفته خوندم از بس که این کتاب خوب بود.پیشنهاد میکنم حتمن اگه حوصله روزمرگی یه آدمی که فقط ماشین ساب سوار میشه و همه رو احمق فرض میکنه و روی قوامین خودش پایبند هست و خریداران بی ام و رو خائن میدونه و ...رو دوست دارین این کتابو بخونین،ارزش خوندن داره.فقط یه جملش برای من کافی بود: هر آدمی تو زندگیش باید بدونه برای چه چیزی میجنگه!

سلام. واقعا خیلی زیبا و رسا بود. توصیف های عالی و عالی تر.... میتونست هر چیزی رو تشبیه کنه اونم به خوبی. عاقبت آدمی که توی یه جامعه ناسالم میخواد سالم باشه اما نمیتونه،مثل کسی که مخالف جهت آب بخواد شنا کنه...یه جورایی شبیه شخصیت اول داستان رست گاری در شائوشنگ بود. متفاوت با همه...اما به طرزی که فقط نابغه ها میتونن اونقدر نجسب باشن!

رمان های فردریک بکمن و خالد حسینی همش به ادم القا میکنن که قضاوت دیگران مــــمــــنــــــوع⛔⛔⛔ رمان جالبی بود

«کسی که از این رمان خوشش نیاید، بهتر است هیچ رمانی نخواند.» در تکمیل این دیدگاه، باید بگم که من به طور موازی دارم انگلیسی وفارسی این کتاب رو همزمان میخونم. میتونم بگم که این ترجمه، حتی از ترجمه انگلیسی، به روح داستان نزدیک تره. فرم ترجمه داستان شبیه یک روایت عامیانه از زندگی یک پیرمرد تنهاست. بکمن واقعا توصیفگر خوبیه در استفاده از زبان عامیانه. کتاب سرشار از معادلهای بدیع برای حالات و لحظات مختلفه. مثلا برای این که بگه طرف از حرصش، صورتش رو کج و کوله کرد، میگه «انگار که به صورتش توکسین تزریق کرده باشن...» (توکسین میشه سم؛ انگار که عضلات صورتش شل شده باشه!) داستان اندکی طنز هست، گاهی تلخ. اما به جاهایی میرسه که واقعا روایتگر انسانیت، عشق، عدالتجویی و... می شه. این رو هم در آخر بگم که در هر رمانی، علی الخصوص رمان های غربی، مشکلات اخلاقی و فرهنگی وجود داره که این رمان هم مستثنی نیست. شاید هر کسی از این رمان خوشش نیاد، ولی واقعا بعیده یک فرد کتابخون ازش بدش بیاد.

رمان دلنشینی بود واقعاً، اوایلش درک نمیکردم شخصیت و کارای اوه رو ولی نویسنده خیلی قشنگ شخصیت اوه رو در طول داستان باز میکنه اینکه چه روزای سختی داشته که الان به این آدمی که هست تبدیل شده، پایان داستان هم خیلی قشنگه، وقتی تمومش کردم به این فکر میکردم که چقدر سخته فهمیدن شخصیت آدم ها و مجموع رفتاراشون. اولش یه پیرمرد عبوس تو ذهنم بود ولی آخر داستان یه پیرمرد با یه قلب بزرگ و مهربون

کتاب شاهکار و خاصی نیست ولی خیلی ساده و روان و خوب بود. داستان کتاب راجع به پیرمردی ست که بعد از مرگ همسرش قصد خودکشی دارد و... نکته مثبتش این بود که چقدر ما در زندگی همدیگر تاثیرگذار یم و یک محبت و رفتار خوب ما، ممکن است کسی را به زندگی امیدوار کند و یا برعکس.

بنظرم کسی که این کتابو کامل نخونده نباید راجبش نظر بده و این کتابو نباید یه دفعه خوند من این کتابو هر شب نیم ساعت یا یه ساعت خوندم و واقعا لذت بردم واقعا ظلمه که یه سری کتابا رو تو سه چهار ساعت تمومش کنیم و بذاریم کنار بعضی کتابا رو ادم باید چند روز غرقش شد و باهاش زندگی کرد اینطوریه که خیلی لذتبخش میشن

وقتی داشتم نظراتو بخونم دیدم یک دوستی نوشته مزخرفه یا یک چیز تو این مایه ها داشتم منصرف میشدم حقیقتا:)) میی خوام فقط بگم به اون نظر توجه نکنید و این لطفو بر حق خودتون بکنید و این کتاب رو بخونید به خصوص همین ترجمش😊 اگر پیر مرد صدسالرو خوندید و دوست داشتید این کتابو بی قید و شرط بخونید که عاشقش میشید اگر اینو خوندید و عاشقشید حتما پیر مرد ساله ... رو بخونید😍😍

خیلی کتاب دوست داشتنی ای بود. سونیا تونسته بود زبان عشق اوه رو درک کنه و اونو ارزشمند بدونه با اینکه خودش زبان عشق و نحوه ی بیان متفاوتی داشت. این روزا بیشتر مردم بیان عشقو فقط با یک مشت کلمه ی تکراری میسنجن ک انگاری احساسات همه ی مردم ب اونا چسبیده شده. کاش بتونیم از ی زاویه ی دیگه ای ب احساسات افراد نگاه کنیم و درکشون کنیم:)

هم کتابشو بخونید هم فیلمشو ببینید. نشون میده محبوبیت و رضایت از زندگی فقط واسه ابر قهرمان ها نیست بلکه آدمای معمولی با کارهای به ظاهرکوچیک هم واسه اطرافیانشون قهرمانن.

نمیشه این کتابو خوند و عاشقش نشششد

کتاب قشنگیه.بکمن قلمِ جذابی داره و مخاطبش رو, نَه با اتفاقاتِ داستان که با نثرِ مخصوص به خودش شگفت زده میکنه.با این وجود ,بااین همه تعریف ,انتظارِ یه پایان بندیِ خارق العاده داشتم اما خب...خیلی عادی تموم شد! فیلمش روهم بعد از خوندن کتاب ببینید,بااینکه خیلی از ریزه کاریهایِ کتاب توی فیلم حذف شده اما بازهم فیلمِ خوبیه. (فیلمش به همین نام,تولید 2015)

به نظرم شخصیت پردازی داستان بی نظیره،توصیفش از یک موقعیت و دیالوگای بی نظیرش. اگه فقط دنبال این هستین که یه داستان عاشقانه پر از هیجان بخونید اصلاً نخونید این کتاب رو. ولی اگه مفهوم یک داستان واستون مهمه و اینکه چیزی از توش یاد بگیرین و سبک زندگی یه آدم رو درک کنین حتماً بخونیدش. کتاب هم مثل خیلی چیزهای دیگه سلیقه ایه. من جذب داستان نشدم اما به قدری جذب شخصیت داستان و نوع قلم شدم که به نظرم از همون صفحه ی اولش جذاب بود.