نظرات کاربران درباره کتاب بیماری

نویسنده رویکرد قابل تامل و پدیدارشناسانه ای به مسئله بیماری دارد که در مقابل رویکرد طبیعت گرایانه به بیماری قرار می گیرد و در بطن آن تجربه زیسته بیمار را به عنوان مسئله ای قابل اعتنا و مهم در فرآیند درمانی درنظر می گیرد. از آنجا که خود نویسنده نیز درگیر بیماری صعب العلاجی است و البته آشنا به فلسفه، تلفیق این دو رویکرد خواندنی است و به قلم نویسنده هم قدرت می بخشد. آرای فلاسفه مهمی مانند اپیکور و هایدگر برای پرداختن به جنبه های مختلف زندگی در عین بیماری مورد بررسی قرار می گیرند و با رویکردهای پذیرفته شده تر که بین دنیای بیماران و افراد سالم تمایز طبیعت گرایانه و زیستی قائل می شوند فرق می گذارد و همین نکته باعث می شود که حتی به نقد آرای فلاسفه هم بپردازد چرا که بسیاری از نظریه ها با فرض غیربیمار بودن انسان مطرح شده اند دو نکته برای من جای تامل بیشتر دارد. نکته اول اینکه از آنجا که نویسنده تلاش کرده تا در جنبه های مختلف زندگی یک فرد بیمار با رویکردی فلسفی کنکاش منطقی کند و به نوعی فرد را با بیماری و زندگی اش به آشتی برساند، اما جهت گیری فکری نویسنده و پرداختن به بخشی از اندیشه فلسفی که مرگ را پایان زندگی می داند، شاید نتایج کتاب را برای همه مخاطبین ملموس نکند. یعنی قرار است کتاب به سیری فلسفی بپردازد که مسئله بیماری را از جنبه های مختلف پدیدارشناختی بشکافد اما این مسئله را مغفول نگه میدارد که بسیاری از افراد بیمار امکان دارد مرگ را پایان زندگی ندانند و معلوم نیست در چنین شرایطی تکلیف بحثهای فلسفی کتاب چه میشود نکته دوم که شخصی تر است این است که همین چارچوب فکری تفکر فلسفی و پدیدارشناختی را می توان برای نه از زاویه بیماری، بلکه از زاویه سلامت مورد بررسی قرار داد. یعنی می توان فرض کرد که همه انسانهای سالم با تعریف رایج، نسبت به هم دیگر در وضعیت معلولیت یا بیماری نسبی هستند و محدودیت هایی دارند. همه نیز به مواجهه مرگ و کهنسالی و محدودیت بیشتر می روند. بر این اساس می توان تعریف پدیدارشناختی وسیع تری از زندگی داد که نه فقط بیماران، بلکه همه انسانها را زیر ذره بین قرار می دهد و با تکیه بر محدودیت های بشری، نتایج را ملموس تر و جهان شمول تر می کند

توصیه می‌کنم هر آدم بیمار و مخصوصا غیربیماری این کتاب رو بخونه. کم‌ترین چیزی که یاد می‌گیریم چهارتا آداب ساده است در برخورد با فرد بیمار، همدلی با او و نرجوندنش. هر کدوم از ما ممکنه روزی به شکلی قسمت قابل توجهی از سلامتی مون رو از دست بدیم و از مسائلی که در حالت سلامتی به ذهن‌مون هم خطور نمی‌کنه، آسیب ببینیم و زندگی به کام‌مون تلخ‌تر بشه. نویسنده یک استاد فلسفه است که بیماری نادرِ تنفسی زندگی‌شو دگرگون کرده. تجربیات خودش رو با آموزه‌های فلسفه ادغام کرده و به چند جنبه از مساله‌ی بیماری پرداخته. خوندن این کتاب یکی از دفعاتی بود که دوباره دیدم چقدر شانس مطلع شدن از تجربه‌ی دیگری می‌تونه به ما هم کمک‌های زیادی بکنه. نکته‌ی درخشانی در طراحی جلد هم بسیار به دل من نشست. بیماری که روی تخت دراز کشیده، گوشی معاینه رو گذاشته رو قلب پزشکی که بالای سرش ایستاده.

برخلاف رنگش، اصلاً یک کتاب زرد نیست. برعکس، یک اثر فلسفی، تحقیقی و انتقادی است که در موضوع خود کمتر مشابهی دارد. نویسنده هم سال‌ها تجربۀ دست‌اول از یک بیماری نادر کشنده دارد و هم اهل فلسفه است. او با بهره‌گیری از انواع داده‌ها ونظریات، ماهیت بیماری را می‌کاود و اثر آن را بر بدن بیمار، بینش او و وضعیت اجتماعی‌اش موشکافانه بررسی می‌کند. مواجهۀ با مرگ را هم نادیده نمی‌گیرد و نشان می‌دهد که چگونه حتی بیمار روبه‌مرگ می‌تواند زندگی خوب و معناداری داشته باشد. برای تمام مباحث هم از فلسفه‌های باستان استفاده می‌کند و هم از فلسفه‌های معاصر، به‌ویژه پدیدارشناسی.

کتابی که دید ادم رو راجع به زندگی تغییر می ده

چرا گزینه ی خرید وجود نداره؟

ترجمه ی روانی نداشت ارزش وقتی که گذاشتم رو هم نداشت انتطار چیز بیشتری داشتم.