کتاب تداوم کسب و کارهای خانوادگی

کتاب تداوم کسب و کارهای خانوادگی نوشته کلی لکووی و جنیفر پندرگست است که با ترجمه حسین صامعی منتشر شده است. 

درباره کتاب تداوم کسب و کارهای خانوادگی

کسب‌و کار خانوادگی نوعی از کسب‌وکار است که اعضای یک خانواده و یا خویشاوندان اقدام به تشکیل آن می‌کنند. بر اساس آمار اعلام‌شدهٔ آکادمی بین‌المللی تحقیقات شرکت‌های خانوادگی IFERA حدود ۶۰ تا ۹۰ درصد شرکت‌های موجود در اروپا و ایالات متحده از نوع کسب‌وکار خانوادگی است.

کسب‌وکارهای خانوادگی نقشی مهم در اقتصاد کشورهای دنیا ایفا می‌کنند. شاهدی بر این گفتار، سهم فراوان کسب‌وکارهای خانوادگی از کل کسب‌وکارهای کشورها و نقش کلیدی آنها در تولید ناخالص داخلی و اشتغال است

یکی از مسائل مهم در این نوع کسب‌وکارها، بقا و رشد کسب‌وکار خانوادگی و نحوهٔ انتقال آن به نسل‌های بعدی است. بسیاری از شرکت‌ها در این مسیر با چالش‌های زیادی روبه‌رو می‌شوند. برای اینکه کسب‌وکار خانوادگی تداوم داشته باشد و به‌درستی به نسل‌های بعد منتقل شود، مالکان و مدیران کسب‌وکار باید برنامه‌ریزی کاربردی و دقیقی پیاده‌سازی کنند و به‌مواردی مانند فرهنگ و رهبری خانواده نیز توجه داشته باشند. 

کسب‌وکار خانوادگی به‌عنوان یکی از انواع کارآفرینی با سه مولفه خانواده، مالکیت و مدیریت شکل می گیرد. در این نوع کسب و کارها اصلی ترین تصمیمات و سیاست‌ها تحت تأثیر و نفوذ خانواده است.

به عبارتی خانواده می‌تواند سرمایه مهمی برای تداوم و پایداری کسب‌وکار باشد. آماده‌سازی نسل‌های جدید برای ورود به کسب‌وکارهای خانوادگی دغدغه‌ای است که عموم صاحبان این نوع از کسب‌وکارها درمورد فرزندان خود دارند. جانشین‌پروری موثر و ارزش‌مدار منجر به تداوم کسب‌وکار خانوادگی به عنوان میراثی ماندگار است. ین کتاب با هدف تأمین یکی از نیازمندی‌های کلیدی خانواده‌های دارای کسب‌وکار، یعنی دسترسی به دانش و تجربه‌های موفق جهانی در ارتباط با نحوهٔ مدیریت کسب‌وکارهای خانوادگی، به‌ویژه جانشینی در این کسب‌وکارها تهیه شده است.

خواندن کتاب تداوم کسب و کارهای خانوادگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام فعالان حوزه کسب و کار پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تداوم کسب و کارهای خانوادگی

کسب‌وکارهای خانوادگی اغلب عملکرد بهتری نسبت به کسب‌وکارهای غیرخانوادگی دارند. این موضوع دلایل مختلفی دارد. یکی از عوامل مهم موفقیت خانواده‌های دارای کسب‌وکار، تمرکز آنها بر تداوم هم‌زمان کسب‌وکار و خانواده است. دیرپایی، معمولاً نخستین موضوعی است که ذهن خانواده‌های دارای کسب‌وکار را به خود مشغول می‌کند و آنها برخلاف دیگر رقبایشان در کسب‌وکارهای غیرخانوادگی، به دوام بلندمدت و حضور مستمر خانواده در کسب‌وکار می‌اندیشند. این طرز فکر نه‌تنها بر آینده‌نگری این کسب‌وکارها دلالت دارد، بلکه نشان‌دهندهٔ پشتیبانی سهام‌داران عضو خانواده از یکدیگر و نیز توانایی آنها در هدایت چالش‌های پیش رو در همکاری با اعضای خانواده است.

اگر خوانندهٔ این کتاب هستید، احتمالاً در جایگاه عضو خانواده یا غیرعضو خانواده، با کسب‌وکاری خانوادگی در ارتباط هستید و ممکن است با پیچیدگی فزاینده‌ای که به تبع رشد خانواده در نسل‌های مختلف پدید می‌آید، روبه‌رو شده باشید. به نظر می‌رسد در همهٔ تصمیم‌ها باید به خانواده توجه جدی داشت، از ارزیابی عملکرد کاری اعضای خانواده گرفته تا تصمیم‌گیری دربارهٔ امکان مشارکت همسران در کسب‌وکار یا انتخاب اعضایی از خانواده برای عضویت در هیئت مدیرهٔ شرکت.

تأثیر پویایی خانواده بر تصمیم‌های کسب‌وکار عمدتاً در دورهٔ انتقال نسل‌ها مشهودتر است. در این دوره، فرصت‌های بسیاری برای خانواده‌های دارای کسب‌وکار پدیدار می‌شود. این خانواده‌ها مسائل زیادی دربارهٔ چشم‌انداز مشترک آینده‌شان می‌آموزند؛ ارتباطات عموماً افزایش می‌یابد؛ اعضای خانواده این فرصت را پیدا می‌کنند که ادراک خود را از آنچه به آنها به ارث خواهد رسید، یعنی آیندهٔ کسب‌وکار و خانواده، با یکدیگر به اشتراک بگذارند و خانواده به انسجام منحصربه‌فردی دست می‌یابد.

از سوی دیگر، چالش‌های بسیاری نیز در ارتباط با تداوم مالکیت و برنامه‌ریزی کسب‌وکار، به وجود می‌آید. مسائل مهمی مطرح می‌شود که می‌تواند باعث استحکام خانواده و کسب‌وکار شود یا برعکس موجب از هم پاشیدن آنها شود. مثلاً اینکه چه کسی کدام نقش رهبری را بر عهده بگیرد، یا چه کسی مالک کسب‌وکار باشد یا هر فردی در برابر چه کسی پاسخگو خواهد بود؟

مارک و اندی خیمنز، کارخانهٔ مبلمان‌سازی خیمنز، را تأسیس کردند. آنها در این کسب‌وکار مانند همهٔ کسب‌وکارهای نوپا با چالش‌های زیادی همچون توسعهٔ پایگاه مشتریان، ایجاد ظرفیت تولید و جذب سرمایهٔ لازم مواجه بودند. با وجود موانع بسیار، موضوعی که به آنها کمک کرد، سادگی توافق‌های مالی‌شان بود. سهم دو برادر در این کسب‌وکار مساوی بود. علاوه بر این، هر یک از آنها به دیگری اجازه می‌داد، در حوزهٔ تخصصی خود آزادانه تصمیم‌گیری کند؛ مارک در تولید و اندی در فروش. به همین دلیل آنها به ندرت با یکدیگر ناسازگاری داشتند. هنگامی که اختلاف‌نظری پیش می‌آمد، با تکیه بر احترام و اعتمادی که طی سال‌ها با هم بزرگ‌شدن شکل گرفته بود، مسائل را حل‌وفصل می‌کردند.