نظرات کاربران درباره کتاب صوتی انسان در جستجوی معنا

این کتاب درباره ی خود ویکتور فرانکه که به اردوگاه کار اجباری میره و بعد از مدت ها از اونجا بیرون میره خوب گاهی که این کتاب رو میخوندم از خودم خجالت میکشم که انسان ها چه بلاهایی سر هم میارن

سال 1379 عصری پاییزی با قلبی رنج کشیده و دلی فسرده از بیداد زمانه در حال قدم زدن در پیاده روی فاصله ی چهارراه شهناز تا مصلی تبریز بودم، چشمم به کتابی کهنه و کم حجم توی بساط کتاب فروشی میانسال کنار دیوار خورد، جلد کبود فیروزه ای قشنگش جذبم کرد. انسان در جستجوی معنا، ویکتور فرانکل! ترجمه ی علی اکبر معارفی. نمی دونم چرا از لحظه ی اول دیدن این کتاب شوقی وصف ناپذیر برای فهمیدن آن در دلم به تکاپو افتاد. واین آغاز پرکشیدن بود. سکوی محکمی برای پرواز است، خویشتن خویش را رها سازید و در زمان شناور شوید.

من این کتاب رو شاید بالای هفت هشت بار تا حالا خوندمش ، توی همه ی کارگاه هام توصیه ی اکید میکنم بر خوندنش ، و خودم هم سبک زندگیم و متد مشاوره هام رو بردم به سمت لوگوتراپی. این کتاب ، کتابیه که مسیر و رسالت زندگی من رو عوض کرد

عالی عالی عالی عالی واقعا

خوبه ولی خیلی کم توضیح داده شده

عالی

مرسی که رایگان کردین به صورت محدود کتاب خیلی خوبی هست..

از همه بیشتر نظر زندانی حبس ابد در این کتاب مهم است

کتاب خوبی برای افکار خودم که مدتی کتاب نیخوانم میدونم

خوبه دوسش داشتم

کتاب خوب با صدای گوینده خوب👍🏻

یک بار بخونید و برای مدتی امید رو تجربه کنید.

کتاب در مورد خود نویسنده هست که پزشک بوده و در اردوگاه کار اجباری اسیر بوده است از لحظات غمگین این اردوگاه‌ها می گوید و تحلیل روانشناسی میکند که چطور امید باعث زنده ماندن افراد و ناامیدی باعث مرگ افراد میشد چگونه میشود که امور معمول زندگی به آرزو تبدیل میشود قسمت انتهایی کتاب هم فقط به موضوعات روانشناسی میپردازد من انتظار داشتم بیشتر رمان گونه باشد و لحظات را بیشتر شرح دهد. . ظلم در همه جهان یک رنگ دارد

ترجمه سعید اختری زاده بهتر از ترجمه های دیگر این کتابه

از کتابهایی است که هرکسی یه بار مطالعه رو داشته باشه مفید خواهد بود.

انسان در جستجوی معنا/ویکتور فرانکل "می‌شود همه چیز را از انسان گرفت، جز یک چیز: آخرین آزادی‌های انسان ـ انتخاب نگرش خود در هر شرایطی و انتخاب روش شخصی خود." درباره ی اردوگاه های کار اجباری نازی کتاب ها و فیلم های زیادی وجود دارد،بنابراین با مفهوم جدیدی روبرو نیستیم؛اما چیزی که نوشته های ویکتور فرانکل را برجسته میکند نگاه متفاوت او به اردوگاه به عنوان زندانی است؛فرانکل اردوگاه کار اجباری را توفیق اجباری میبیند که اگر او را نکشد قرار است قوی ترش کند! روایت های جالب و متفاوت فرانکل از اردوگاه در بدترین شرایط زندگی قابل تامل است؛او شرایطی را توصیف میکند که حتی فرد مثبت اندیشی مثل او هم ترجیح میدهد هم اردوگاهیش که در خواب کابوس میبیند را بیدار نکند چرا که هیچ کابوسی را بدتر از واقعیتی که در آن زندگی میکنند نمیبیند! ؛اما با این حال وقتی زندانی ها هنگام انتقال متوجه میشوند که به جای اردوگاه بدتری فقط به یک اردوگاه بد برده میشوند نزدیک است که از شادی بال دربیاورند! یا این که در اوج رنج و سختی تلاش میکنند با آواز خواندن خود را شاد نگه دارند! این روایت های دو گانه از اردوگاه های کار نازی به خودی خود بسیار جالب توجه است،با این حال انسان در جستجوی معنی صرفا خاطرات اردوگاهی نیست،بلکه در تلاش است با این مثال ها مفاهیم بزرگتری را منتقل کند،اگرچه من با بسیاری از عقایدی که فرانکل در ادامه ی کتاب بیان میکند مخالم،اما بیان شیوا و نتیجه گیری با استفاده از مثال های عینی در خور توجه است. در بخش اول کتاب فرانکل در حین توصیف اردوگاه و شرایط زندانی ها،از منظر روانشناسی نیز زندانی ها را بررسی میکند؛بیان عینی سندرم سیم خاردار و شرایطی که برای زندانی ها در هر مرحله پیش میرود از نکات بارز بخش اول کتاب است؛بخش سوم این توضیحات زمانی که وی به بیان مرحله ی آزادی زندانی میپردازد برای من جالب توجه بود،وقتی که زندانی که تا دیروز در قالب ستم دیده بوده و حالا با وفق نیفتادن در جامعه و مقصر دانستن بقیه بقیه مردم خود را در قالب ستمگر پیدا میکند؛زندانی که تا دیروز آزادی عمل محدودی داشته و بقیه برایش تصمیم میگرفتند حالا یک مرتبه در مقابل سیل آزادی قرار میگیرد و نمیداند که باید چه کند و چه تصمیمی بگیرد! همچنین یکی از بخش های جالب توجه کتاب روایت از زندان بان ها و بررسی رفتار آن هاست،این که چطور زندانی هایی که به مقامی میرسند حالا از خود نازی ها تند رو تر میشوند و نیز بیان پاسخ این سوال که چطور یک انسان میتواند با انسان دیگر چنین کند.به عقیده ی فرانکل در هر جامعه ای تعدادی آزارگر و سادیسمی وجود دارند و جامعه ی افسران نازی نیز از این مستثنا نبود و فرمانده های نازی برای کارهای غیرانسانی اغلب این افراد را برمیگزیدند،دوم این که با مشاهده ی زیاد چنین صحنه هایی در طول سالیان زیاد بین سایر افسر ها دیگر چنین رفتار هایی برایشان عادی شده بود و سوم این که اتفاقا افسران نازی خوبی نیز وجود داشتند اما قدرتی نداشتند.درواقع فرانکل نگهبان نازی را مثال میزند که از غذای خودش به او میدهد و او را به گریه میاندازد،نه برای تکه ای نان بلکه برای دیدن یک رفتار محبت آمیز.او این مثال را می آرد تا ثابت کند که "هیچ گروهی تنها شامل افراد نجیب یا نانجیب نیست. و به همین شکل، هیچ گروهی نژاد خالص نیست"(راجع به این سوال در کتاب مجمع الجزایر گولاگ که درباره ی اردوگاه های کار کمونیستی است پاسخ مکملی وجود داشت که گفتنش خالی از لطف نیست،به عقیده ی سولژنیتسین برای انجام این جنایات شخص نگهبان یا باید به خودش بقبولاند که کاری که انجام میدهد درست است؛یعنی کاری که ایدئولوژی کمونیسم با ذهن آن ها و در این جا نازیسم با ذهن نگهبان ها کرده بود؛یا این که این کار ها را جزئی از نظام بقا و انتخاب طبیعی دنیا بداند.) در بخش دوم کتاب اما فرانکل میکوشد که از این خاطرات به مفهوم والاتری برسد؛معنی داشتن زندگی و رنج.اگرچه قسمت اعظمی ازین بخش به بیان مفاهیم روانشناسی و شیوه های درمانی تخصصی این رشته اشاره دارد که بیانش برای مخاطب عام کمی عجیب و غیرقابل درک است(هرچند بخش مربوط به قصد متضاد جالب بود،هنگامی که پزشک از بیمار میخواهد به جای مقابله با مشکلش همان مشکل را دقیقا تکرار کند مثلا از فرد مبتلا به بیخوابی میخواهد به جای تلاش برای خوابیدن تلاش کند که بیدار بماند!) فرانکل با استناد به این جمله ی نیچه که "کسی که چرایی زندگی را یافته با هر چگونگی کنار می اید" تلاش میکند که در مقابل رنج معنای والاتری را بیان کند.به عقیده ی او زندگی انسانی بر دو پایه بنا شده: آزادی و مسئولیت. او جمله ی فروید را که میگفت: «اجازه دهید یک بار تعدادی از متفاوت‌ترین افراد، به صورت یکسانی گرسنه شوند. با افزایش نیاز ضروری گرسنگی، همهٔ تفاوت‌های فردی رنگ می‌بازند و کم‌کم شکل مشابهی از اصرار شدید در آن‌ها ظاهر می‌شود.» مثال میزند و آن را با شرایط اردوگاه مقایسه میکند و نتیجه میگیرد که نه تنها تفاوت ها کم نمیشود بلکه اتفاقا این جاست که تفاوت های انسان ها نمایان میگردد.به عقیده ی او اراده ی انسان دقیقا همینجا معنا پیدا میکند؛وقتی که همه ی آزادی را از او گرفته اند اما آزادی اندیشه و امکان گزینش راه خود را اینجا می یابد. در همین حال او درمقابل آزادی،مسئولیت را نیز محترم میشمارد.به عقیده ی او مسئولیت در برابر زندگی همان قدر اهمیت دارد که آزادی. اما راجع به نظریاتی که وی دراین بین مطرح میکند به عقیده ی من چند نکته وجود دارد. نخست راجع به معناست.در بسیاری از قسمت های کتاب فرانکل راجع به رسیدن به معنای بالاتر،بالا رفتن از خوی حیوانی،رسیدن به معنی انسانیت،درک مقام انسان و.. سخن میگوید.صحبت کردن راجع به چنین مفاهیمی مشروط به پذیرش وجود حقیقت برتری از دنیای مادی است،چرا که اگر این را نپذیریم پس اساسا با چه متر و معیاری از مقام والاتر و رسیدن از خوی حیوانی به انسانی سخن میگوییم؟ از منظر اگزیستانسیالیسم شخص خودش باید معنی زندگیش را بیافریند و رنج را برای رسیدن به آن تحمل کند؛اما اگر شخصی معنای زندگیش را در دزدی یا تجاوز ببیند چطور،یا در مثال کوچک تر در همین اردوگاه شخص معنای زندگیش را در زنده ماندن به هر قیمتی ببیند و حاضر به آدم فروشی و قتل شود چه پاسخی داریم؟ فرانکل یهودی خدا پرست است و طبیعتا پاسخ این سوال را در وجود حقیقتی به نام خدا میبیند؛برخی از اگزیستانسیالیست های خدا ناباور پاسخ را در اهمیت آزادی های فردی و احترام به انسانیت و معنای زندگی سایرین میدانند اما خود این امر نیز خالی از اشکال نیست چرا که به قول داستایفسکی "اگر خدایی نباشد(در معنای بزرگتر اگر حقیقتی نباشد) پس همه چیز مجاز است" و حق با نیچه است در ارزش دانستن قدرت. نکته ی دوم در ارزش دانستن رنج است.فرانکل بار ها و بار ها رنج را ستایش میکند و آن را برای رشد معنوی انسان مفید و ضروری میداند.اما به نظر من این گزاره ای کاملا اشتباه است.رنج ارزشی ندارد بلکه بسان دست اندازی در جاده است برای رسیدن به مقصد.درواقع اگر فرض کنیم که دو انسان متفاوت یک معنای واحد را در زندگی برای خودشان آفریده باشند،وجود رنج در زندگی یکی و نبود رنج در زندگی دیگری هیچ ارزشی به شخص اول اضافه نمیکند.خود رنج برخلاف گفته های فرانکل هیچ ارزشی ندارد. برای مثال در قسمتی از کتاب فرانکل راجع به رنج چنین میگوید که رنجی که ضرورتی ندارد ارزشمند نیست و مازوخیستی است،فرض کنید که شما بیماری لاعلاجی داشتید اما امروز درمان آن کشف میشود.تا دیروز شما قهرمان ارزشمندی بودید که رنج را در راستای هدف زندگیتان تحمل میکردید اما امروز فقط یک مازوخیست هستید! وجود رنج ارزشمند نیست بلکه صرفا باید آن را به عنوان زمین بازی که در آن نقشی نداشته ایم بپذیریم نه این که به آن ارج بنهیم. در پاسخ به این مشکلات به نظر دیدگاه کامو جالب توجه است؛کامو از قید معنا داشتن رها شده؛او سعی نمیکند برای زندگی معنا بیافریند که حالا راجع به متر معنا ساختن صحبت کند،بلکه زندگی را به عنوان امری ابزورد میپذیرد و رنج را نه به عنوان امری ارزشمند بلکه به عنوان یک امر متداول همچون خوش شانسی میداند.او دیدگاه تند فرانکل راجع به رد کردن خودکشی را ندارد بلکه آن را به عنوان اولین و مهمترین سوال فلسفی زندگی انسان ارج مینهد. اما به طور کلی انسان در جستجوی معنا کتاب بسیار ارزشمندی است،بهره گیری از روایت های اردوگاه کار اجباری و ترسیم این که چه جنایاتی از انسان متمدن امروزی برمی آید و نشان دادن آزادی عمل انسانی در عین شدیدترین محکومیت ها از جذابیت های این کتاب است.فرانکل با مقایسه ی اردوگاه کار اجباری و حادثه ی هیروشیما،دو اصل آزادی و مسئولیت را در کنار هم قرار داده و هردوی آن را برای بشر ضروری میداند.تلاش برای وادار کردن انسان به تفکر و کمک به جستجوی معنای شخصی هر کس با مثال های عینی از نقاط عطف این کتاب خواندنی است.

با سلام من ۳۰ هزار تومن اینترنتی پرداخت کردم و تازه در حال دانلود کردن صوتی این کتاب هستم ،😆 هر موقع کلش رو گوش دادم حتما نظر نهایی ام را اینجا میگذارم .🙏