نظرات کاربران درباره کتاب صوتی راهنمای مردن با گیاهان دارویی

شبا قبل از خواب گوش میدادم.با چشم های بسته. برای درک کردن شخصیت اصلی داستان. چقدر خوب شد که نسخه صوتی کتاب رو گرفتم، چون اگه متنی بود شاید تمومش نمیکردم. جزئیات زیاد، روند آروم داستان ممکنه خسته کننده باشه. و همه خوششون نیاد.

ازخوندن کتاب خوشحالم، تجربه جدید و جالبی بود و به درک من اضافه کرد با این که صدای گوینده، یعنی خانم جواهریان رو دوست داشتم، ولی واقعا دلیل قرارگیری عکش ایشون روی جلد کتاب یک نویسنده دیگر رو درک نمیکنم، امید وارم نظرم بررسی بشه و تصویر جلد اصلی کتاب در صفحه قرارداده بشه

من اولین بار این کتاب رو خواستم از طاقچه بی‌نهایت بصورت متنی بخونم؛ اما اینقدر جزئیات داشت، که دلم میخواست کلمه ها رو چشمی و سرسری رد کنم و به انتهای ماجرا برسم. اون موقع کتاب رو کنار گذاشتم و حذف کردم؛ اما بار بعد صوتی‌ش رو خریدم و اونقدر صدای خانم جواهریان آروم و خوب بود که به ربع ساعت نرسیده غرق میشدم میون کلمات کتاب و خواب میرفتم. کتاب، کتابِ خوبی بود؛ اما میتونست هم بهتر باشه! انتهای داستان برام بیش از اینکه جذاب باشه، عجیب غریب بود؛ یعنی کل داستان برام عجیب بود، و انتهاش بیش از بقیه قسمت‌ها. شاید بخاطر اینکه دنبال یک اتفاقِ شوکه کننده، یا هیجان انگیز بودم! اما بالعکس ، متوجه شدم جز ریتمِ آروم، نباید انتظار دیگه ای داشته باشم. ارزشِ یکبار گوش دادن یا حتی خوندن رو داره؛ چون در هرحال تجربه‌های خیلی جدیدی رو لمس میکنیم. زندگی و دنیای یک دختر نابینا رو تجربه میکنیم. به شخصه نسخه‌ی صوتی‌ش رو با صدایِ قشنگ و مِلوی خانم جواهریان بیش از نسخه چاپی کتاب توصیه میکنم:)

خوانشش عالی بود ولی داستانش یه جوری بود. داستانش مریض بود😐

با توصیفات نسبتا خوب انسان رو در فضایی که این دختر نابینا قرار داره قرار میده ولی من فقط نصفش را گوش دادم چرا که به نظرم رسید مطالب کتاب توصیفی روتین اند از چیزایی که برات بدیهیه آمیخته با افکاری پوچ گرایانه، در کل مطلب خاصی برای انتقال نداره البته چند تا بریده خوب داشت که دیدم دوستان توی بریده های نسخه متنی آوردن

برای تقویت توصیف بردازی خوبه ، اما روند کند، خسته کننده و افسرده ای داره!!!قسمت اخر کتاب هم که وحشتناک هست.

💡 مینویسم کتابخانه و به ربط ظاهریِ این کلمه با کتابخانه فکر می‌کنم. در کتابخانه‌ی کوچک خانه‌ات فقط کتابهای سیاسی داری. همه شان خاک گرفته‌اند و مدتهاست دست نخورده‌اند. یکی شان را برمی دارم و به کلماتش نگاه می‌کنم. تصورم از بعضی از کلمات جور دیگری بوده است مثلاً "جگر" گوشه‌های تیز نداشت و کمی گردتر بود و زالو کمی کوتاهتر. می گویی زمان می‌برد تا به این شکل های جدید عادت کنم. پس به خاطر توست که شروع می کنم به نوشتن. می‌گویی کلمات نجات دهنده‌اند. زهر اتفاقات را می‌گیرند و در خود حلشان می‌کنند.

توصیه نمیکنم چون چیزی عایدتون نمیشه... پوچ و کسل کننده

(گویندگی کتاب خیلی خوب بود.تنها حرف شین، گاهی در صدای بلند، فوت می شد. اما کتاب مصور خوانده شده بود.) (امکان اسپویل) تجربه ی جالب و عجیبی بود. نابینایی، در عوض گرفتن شناخت دنیا با چشم، شناخت دنیا با گوش ها، شامه و دست ها را به آدم می بخشد. دنیای آدم واقعا می شود کف دستی، صوتی و عطری. همه ی قصه این نبود. بگذار کمی اسپویل کنم! فرض کن تا به حال در مراسم تدفین شرکت نکرده ای،رادیو نشنیده ای،عاشق نشده ای، برخی حرف ها را به تو نزده اند و خیلی چیزهای دیگر را تجربه نکرده! فرض کن خیلی چیز ها را فقط در کتاب ها شنیده باشی!حتی فرض کن کاشتن یک گل، وارد شدن به یک خانه ی نو، قد کشیدن و خیلی چیز های دیگر را بدون چشم ها متوجه شوی! فرض کن دنیای بدون دیدن را که در مواجهه با خیلی چیز ها فقط بشنوی، لمس کنی و سعی کنی عطر و بوی آنجا را به شامه بکشی! فکر کن! دست هایت را باز کنی و دیگر دنیایی نباشد که تو در آن باشی! چون تو تنها لمس می کنی، می شنوی و بو می کنی. و تنها کافی ست دست هات را جدا کنی، جایی ساکت و بی بو بایستی و آن موقع است که از دنیا پرت می شوی! و همچنین معاشرت با ابن سینا، طب، گیاهان دارویی، تاریخ، آزادی، درد، جهان، فلسفه، شنیدن، استشمام، بیماری و بخشی از چیز هایی بود که در کتاب در باب آنها نوشته شده است.

خوانش خانم جواهریان عالی بود داستان کتاب اشاره به کتابهای مفیدی داشت برادران کارامازوف مسخ مادام بواری جان شیفته آنا کارنین و ... کتاب مادام بواری رو با استفاده از محتوای کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی (میلان کوندرا) تحلیل کرده بودن ، و اشاره زیبایی که به ایستادگی در برابر ظلم و جور که از قدیم در ایران شروع شده و نسل به نسل به افراد منتقل میشود و همچنان هم ادامه دارد . وتوصیف عزلت زندگی دختران زندانی شده در خانه ها به خاطر فرهنگ کمی که در بین مردم رواج داره(البته تعداد زیادی از مردم ایران). 💔 اطلاعات خیلی جالبی در مورد گیاهان دارویی هم داره.

بهترین قسمت کتاب در کنار خوانش خانم جواهریان ، نام پرده های داستان بود همانطور ک گفته شده فضای این کتاب سورئال هست و ممکنه باب سلیقه خیلی ها نباشه ، جزئیاتی ک پرداخته شده بود و بعضی جملات شنیدن کتاب رو خیلی جذاب میکرد ولی دنبال سیر داستانی خاصی نباشید ، چون همه چی تو ذهن و خیال شخصیت داستانه

جسارت نویسنده در نوشتن تک تک فصل های این کتاب؛ ستودنی است. کتابی که هرزگاهی باید مرورش کرد. پیشنهاد می کنم حتما گوش بدید با صدای آروم و لطیف خانم جواهریان عزیز

کتاب فضای افسرده، تلخ و کمی ترسناک داره. گویندگی خوبی داره که با داستان خیلی متناسبه. از اون دسته کتاب‌هایی نیست که بشه به کسی پیشنهاد داد و کلا هم کاش کمی امیدوار کننده‌تر تموم می‌شد. اگر هم دنبال جملات سنگین برای کپشن هستید احتمالا زیاد پیدا می‌کنید! من شناخت خیلی زیادی از ابن سینا ندارم، کمی علم النفس خونده‌م فقط، ولی این کتاب باعث شد شیخ الرئیس برام خیلی مالیخولیایی تداعی بشه و هر موقع اسمش رو بشنوم یاد شیخی بیفتم که توی این کتاب توصیف شده و واقعا ناراحتم از این تصویری که ازش ساختم! نمی‌دونم چیزهایی که توی این کتاب به ابن سینا نسبت داده چقدر با واقعیت هماهنگه، اما من فکر نمی‌کنم این حجم ریاضت و دوری از دنیای بیرون شیوه ابن سینا باشه!

ادبیات ایران پیشرفت چشمگیری داشته بسیار لذت بردم مخصوصا با صدای زیبای خانم جواهریان انقدر جذاب بود که در یک روز گوش کردم و تمامش کردم

یکی از معدود کتاب های ایرانی که بر اساس علمی نوشته شده و حالا در این کتاب این علم ، علم داروهای گیاهیست. دیالوگ نداره و تمام قصه از ذهن دختر نابینا روایت میشه گویندگی خانم جواهریان خیلی خوب بود‌ . سرد، بی حس وجذاب، به شخصیت داستان میخورد

نظر کاملم رو راجب کتاب توی نسخه الکترونیکی دادم گویندگی خانم جواهریان خیلی دلنشین بود و متناسب با متن کتاب صددرصد پیشنهاد میکنم هم صوتی و هم متنی کتاب رو

توصیه میکنم اما نه برای افرادی با روحیه حساس‌. تقریبا از پرده نهم به بعد، داستان وارد بعد تاریکی میشه. ‌ -کتاب از زبان یک دختر روشن‌دل هست که از پنج سالگی، نابینا شده و ۱۷ سال از نابینا شدنش میگذره. با مادری که به تنهایی بزرگش کرده زندگی میکنه و زندگی یکنواختی داره. با مادرش، سر ساعات مشخصی کتاب میخونه و همین کتاب ها هستند که به اون اجازه خیال پردازی و ترسیم تصویری از جهان بیرون خانه رو میده. -کتاب‌خوان، به خوبی انتخاب شده و کاملا فضای داستان رو برای شنونده تداعی میکنه. -نویسنده به خوبی وارد دنیای یک زن نابینا شده و تفکرات و دیدگاه اون رو توصیف کرده. اینکه جهان اطرافش رو چطور میبینه، چطور زندگی رو برای خودش معنا میکنه و به اون شکل میده. در بطن کتاب، جمله های پررنگ آغشته به غمی هست که قابل تامله. گاهی هم کتاب وارد خیال پردازی ها و شاید توهم های شخصیت داستان می‌شه. (اشاره به مکالمات با شیخ و سردار حسین و‌‌... که حس اسکیزوفرنیک بودن شخصیتو میده) ‌‌خط داستانی گاهی کند و گاهی هم سریع پیش میره. شاید باید کمی صبر داشته باشید. ‌ نکته قابل توجه اینه که کرکتر اصلی داستان، از یه نقطه ای به بعد بنا بر دلایل واضحی، دچار پوچ گرایی، افسردگی و سلف-هارم میشه. نفرتی و ترسی که سالها در خودش پرورش داده، بالاخره ظهور میکنه و از اون، انسانی شاید خطرناک میسازه... ‌ -اطلاعات تاریخی و علمی کتاب هم جالبه اما نمیتونم راجع به صحت و درستی این اطلاعات نظری بدم.

(هشت) فضای داستان، سرد و تاریک و بی‌روح، مثل دنیای دختر نابینای قصه‌ست. کل داستان تو خیالات یا ذهن و پشت پلک‌های بسته‌‌ی اون رخ میده. پرده‌های آخر اما خیلی تلخ و سنگین و عجیب غریب می‌شه. و اینکه یه‌جورایی نمی‌تونستم درک کنم کارهایی که گفته می‌شد رو چطور یک نابینا انجام میده؟ مدل نوشتن داستان و ایده‌ش و به‌خصوص گویندگی، به دلم نشست‌. واقعا گویندگی‌ عالی بود. (به‌خاطر کرختی و بی‌حالی دختر قصه، ناخودآگاه این حس به منم منتقل می‌شد و تمام داستان رو لم داده بودم و واقعا چندجا خوابم برد...)

کتاب قشنگیه این که به همه جزیات توجه میکنه یه جورایی به آدم انگیزه میده توجه به جزییات همیشه برام جذابه و این کتاب خیلی بهش پرداخته بود البته اگر با صدای نگار جواهریان نبود شاید تمومش نمیکردم چون متن کتاب یکنواخته و کمی خسته کننده اما با صدای زیبای نگار جان عالی بود *ای کاش کتاب های دیگری هم خانم جواهریان بخونن مطمئنم پرطرفدار میشه *

آخرش و دوست نداشتم، کاش نخونده بودمش