بریده‌هایی از کتاب مطرود و دو داستان دیگر

خاطرات کُشنده است. پس به بعضی چیزها نباید فکر کرد، همان‌ها که برای انسان ارزشمند است، یا باید به آن‌ها فکر کرد، چون در غیر این صورت بیم آن است که پیدای‌شان شود، در حافظه، کم‌کم. به عبارت دیگر، باید به‌شان فکر کرد مدتی، مدتی مدید، هر روز روزی چندبار، تا آن‌که به‌کلی در گل‌ولای فروبغلتند. حکم این است