بریده‌هایی از کتاب چگونه در روابط بزرگسال باشیم

توجه هوشیارانه، مشاهده‌ای پرمهر است؛ حضوری متعهدانه و رها از ترس یا چسبیدن.

شاهد بودن به‌معنای بی‌تفاوت بودن نیست، بلکه به‌معنای درگیر نشدن است.

عشق موجود در جهان موجب خوشبختی یا موفقیت رابطه ما نمی‌شود. این کار به مهارت نیاز دارد و مهارت دست‌یافتنی است.

دو نوع مشاهده وجود دارد: پرمهر و بی‌تفاوت. در مشاهده پرمهر، نگاهی عاشقانه داریم؛ مشابه تماشا کردن آلبوم عکس‌های خانوادگی. بدون هیچ حسی از به چنگ آوردن، سرشار از حس مهربانی هستیم. نگاه می‌کنیم، رها می‌کنیم و ورق می‌زنیم تا عکس‌های بعدی را ببینیم.

معمولا به پنج جنبه عشق توجه بیشتری داریم. زمانی‌که به ما توجه می‌شود، ما را می‌پذیرند، از ما قدردانی می‌شود، به ما محبت می‌کنند و وقتی این آزادی برای ما مجاز شمرده می‌شود که مطابق با ژرف‌ترین نیازها و آرزوهایمان زندگی کنیم، احساس می‌کنیم دوستمان دارند. در سفر زندگی، ما با این پنج «ویژگی» توجه، پذیرش، قدردانی، محبت و مجاز شمردن به شکل‌های گوناگون روبه‌رو می‌شویم.

به‌تنهایی عاشق بودن کافی نیست مگر آنکه خردمند نیز بوده باشیم و از عشق‌هایمان لذت برده باشیم. سِر جان ساکلینگ

به‌راستی که در پس هر شکایت آرزویی برای یکی از پنج «ویژگی» است.