بریده‌هایی از کتاب وصیت‌نامه میلیونر

آرزوهایت را از ترس اینکه هرگز برآورده نمی‌شوند، دفن نکن!

ولی جنایت علیه بشر چه می‌شود؟ من از جنایت درجه یک و دو صحبت نمی‌کنم. از جنایتی حرف می‌زنم که متأسفانه هر روز در حال رخ دادن است و همیشه هم بدون مجازات می‌ماند. آن قدر راحت و بی دردسر صورت می‌گیرد که اغلب کسی متوجه آن نمی‌شود و کاملاً هم پذیرفته شده است. از جنایت علیه آدم درونت صحبت می‌کنم. جنایتی که انسان اجتماعی پیوسته آن را انجام می‌دهد، جنایت علیه کودک درون که روزی رویاهای بی پایان داشته است و یا تو او را انکار کرده ای و یا اجازه داده ای دیگران انکارش کنند؛ فراموش نکن که این آسیب جبران ناپذیر است، حتی اگر دیگران را متهم کنی. چرا که مگر این خودت نبودی که به دیگران اجازه دادی این حرکت شنیع را انجام دهند؟ وقتی از آرزوهایت چشم پوشی می‌کنی، وقتی اجازه می‌دهی دیگران آرزوهایت را در نطفه خفه کنند، این روشنایی وجود خودت است که رویش را با دستانت می‌پوشانی. این نور نباید زیر سرپوش بماند. و گر نه چگونه می‌تواند زندگی‌ات را روشنایی بخشد؟

همیشه طوری رفتار کن که انگار از همین حالا یک میلیونر هستی!

در اینجا مردی آرمیده است که آن طور که می‌خواست زیست، رویاهاش را تحقق بخشید و برای انجام آن سنت شکنی کرد.»

در جسارت، نیروی سحرآمیزی نهفته است و پاداش های غیرمنتظره به همراه دارد، در ضمن اگر بنشینیم و از ترس شکست خوردن به هیچ کاری دست نزنیم، سر آخر هیچ چیز عایدمان نخواهد شد.

چه چیز برایت مهم تر است؟ ارزشمندترین نقش تو چیست؟ زیباترین سنگی که خودتت به تنهایی می‌توانی به معبد زندگی بیاوری چیست؟ اگر با آنچه جامعه و والدینت می‌خواهند، موافق است، خوب آفرین. در این صورت تو خیلی خوش شانس هستی... اما اگر با آن فرق دارد، دوست دارم خودت آن را انتخاب کنی... از منظر زندگی آینده! اگر از خودت گستاخ تر، غیرقابل پیش بینی تر و سرسخت تر باشد، فقط در آن صورت به تو امکان می‌دهد شایستگی های واقعی‌ات را به منصۀ ظهور برسانی.