بریده‌هایی از کتاب فلیکس و سرچشمه نامرئی

«جهان، خودش را وقف کسی می‌کند که به او می‌اندیشد. در لحظه‌ای که شما زندگی می‌کنید، قرن‌ها و هزاره‌های پیش پنهان شده‌اند. آنچه در ظاهر می‌بینی، پوچی یا عدم نیست، بلکه ظاهر یک جهان نهفته است.»

باور تو ویژگی‌های اشیا رو بیدار و آزاد می‌کنه. تو با ایمان خودت به سطح متفاوتی از جهان هستی دست پیدا می‌کنی. خیلی عمیق‌تر توی اون نفوذ می‌کنی و به سرچشمهٔ اسرار می‌رسی.

جهان متعلق به اون‌هاییه که تصمیم گرفتن مالک هیچ‌چیز نباشن.

- از اینکه خودت رو درگیر یه مرد کنی، طفره می‌ری. چرا؟ - به‌خاطر آزادی‌م. - آزادی یه هدف نیست، بلکه یه وسیله‌س. وسیله‌ای برای اینکه خودت باشی. چرا نمی‌خوای با آزادی‌ت یکی بشی؟

آداب‌ورسوم برای این اجرا می‌شن که به روح حالت مادی بدن.

باور تو ویژگی‌های اشیا رو بیدار و آزاد می‌کنه. تو با ایمان خودت به سطح متفاوتی از جهان هستی دست پیدا می‌کنی. خیلی عمیق‌تر توی اون نفوذ می‌کنی و به سرچشمهٔ اسرار می‌رسی.

ایده‌ها و فکرها اسکلتی به‌دردنخورند. آن‌ها را باید با احساس و لباس و رنگ آراست، وگرنه تبدیل به غبار می‌شوند. ما فقط با تغییر آهنگ، لحن، کلمه و اصطلاح، آوازخوانان و نجواکنان، سرودگویان و فریادزنان به آن‌ها دست پیدا می‌کنیم تا آنجا که این افکار در قالب واژه‌هایی آشنا برای انسان درآیند.