بریده‌هایی از کتاب مهربانی با خود

کاش سرم را بردارم و برای هفته‌ای در گنجه‌ای بگذارم و آن را قفل کنم در تاريکی يک گنجه خالی... روی شانه‌هايم جای سرم، چناری بکارم و برای هفته‌ای در سايه‌اش آرام گيرم... «ناظم حکمت»

ارزش انسانیِ او به کسب موفقیت در امتحانات نیست. چه در امتحان قبول شود، چه نشود؛ باز هم از نظر خود موردقبول است. این نگرش به این معنی است که «کار را به‌این‌خاطر انجام دهید که دوست دارید، نه چون آن کار تنها راه برای داشتن ارزش انسانی است.»‌

افرادی که خودانتقادی در آن‌ها بسیار فلج‌کننده است. آن‌ها به‌قدری از ندای خشمگین درون خود می‌ترسند که دست به هر کاری می‌زنند تا این ندا را تحریک نکنند. آن‌ها از هرچیزی که احتمال شکست در آن ببینند، اجتناب می‌کنند و جرئت ندارند کار جدیدی را آغاز کنند.

«شفقت بزرگ‌ترین هنر آدمی»

خودشفقتی، انگیزه ما را برای موفقیت بیشتر قوی‌تر می‌کند. دیگر از اشتباه‌کردن هراس نداریم، پس نیازی نیست که برای‌اینکه دیگران ما را دوست داشته باشند، بخواهیم کامل و بی‌نقص باشیم.

«آسایش و نیک‌زیستی یادگرفتنی است، اما نیاز به تمرین دارد و هیچ‌چیزی نمی‌تواند جایگزین تمرین شود.»

مهربانی با خود و یا دوست داشتن خود به عنوان یک اصل مهم برای مهربانی با دیگران و یک پیش‌نیاز همیشه مورد تاکید و توجه بوده است. وقتی فرد یاد بگیرد در همه شرایط با خودش مهربان باشد و در عین حال مسئولیت اشتباهاتش را شجاعانه بپذیرد و در گردنه های سخت، مراقب احساس ارزشمندی و خود دوست داری اش باشد که با سرزنش‌گری و انتقادهای بی‌جا آن‌ها را تضعیف نکند قدم در مسیر مهربانی با خود و یا خودشفقتی گذاشته است.

دلم برای خودم تنگ شده کاش سرم را بردارم و برای هفته‌ای در گنجه‌ای بگذارم و آن را قفل کنم در تاريکی يک گنجه خالی... روی شانه‌هايم جای سرم، چناری بکارم و برای هفته‌ای در سايه‌اش آرام گيرم... «ناظم حکمت»

وقتی کسی خودش را دوست بدارد، قطعا می‌تواند دیگران را نیز دوست بدارد. انسان‌ها زمانی خود را دوست دارند که سلامت روانی داشته باشند و بنابر اصول اخلاقی زندگی کنند. اول باید حس خوبی نسبت به خود داشته باشیم تا بتوانیم این حس را به دیگران منتقل کنیم و این یک مسیر اجتناب‌ناپذیر برای احساس شفقت است.

خودشفقتی به رسمیت شناختن این موضوع است که اگر هر اتفاقی در زندگی ما بیفتد، مهم این است که بازهم خود را دوست بداریم