بریده‌هایی از کتاب قابی از چهره‌های قرآنی

عباس بن علی(ع) کسی است که برای او هیچ فرض دیگری جز حمایت از حق و یاری از حسین(ع) مطرح نیست. در ذهن و جان او اصلاً فرض یاری نکردن حسین(ع)مطرح نیست تا به آن فکر کند. در منطق او یا باید دیندار بود و تا پای جان و قطع شدن دستان و شکستن فرق و تیرخوردن چشم در کنار حسین(ع)قرار داشت و یا اساساً با توحید و دینداری باید وداع کرد. فرضی که خلاف آن را عده‌ای قائل بودند و هستند و منافاتی میان دیندار بودن و یاری نکردن حسین نمی‌دیدند و نمی‌بینند. چهره عباس بن علی(ع) چهره‌ای قاطع و خالی از شائبه و اما و اگرهاست.

اگر قاطعیت غیر قابل معامله عباس بن علی(ع) را که در رجز و بیت شعر یاد شده منعکس شده است را در نظر بیاوریم، دو سوره که مضامین بسیار نزدیک به هم دارند، می‌توانند بومی باشند برای ترسیم چهره عباس بن علی(ع).سوره زمر و سوره کافرون. البته از آنجا که یکی از این دو سوره نیز می‌تواند ما را در این امر یاری دهد، سوره مبارکه کافرون را انتخاب می‌کنیم.