بریده‌هایی از کتاب روان‌شناسی کاهش وزن دکتر احمد حلت

استاد نگفت چاقی و چربی اضافه را دوست داشته باش! گفت دشمنش نباش! بودنش را به عنوان یک واقعیت بپذیر و خودت را با آن یکی ندان! یعنی به خودت نگو من چاق و بدهیکل و بی‌ریختم! بلکه بگو یک سری چربی‌هایی اضافی در بدن من وجود دارد. خودت را با چربی‌هایت یکی ندان!

در روانشناسی لاغری دکتر حلت که مدل اصلی آن «اَکت» است گفته می‌شود، سعی نکن از چاقی فرار کنی! به سمت لاغری هم پناه مبر! از مبارزه با چربی یا اجتناب و فرار از آن دست بردار. کلا روش مبارزه‌ات با چاقی را متحول ساز! به جای درگیر ساختن خود با مساله‌ای که از ابتدا هم مساله نبوده، روی ارزش‌های زندگی‌ات متمرکز شو و در راستای این ارزش‌ها هدف‌های ارزشمند برای خودت تعریف کن. برای رسیدن به این هدف‌ها تلاش کن. خواهی دید از دل این تلاش ها، ضمن اینکه شادی و رضامندی لحظه به لحظه زندگی نصیبت می‌شود، نتایج فرعی و جنبی مثل تناسب اندام و سلامتی هم خود به خود بدست می‌آید.

بدن برای تولید انرژی همان اول سراغ چربی‌های ذخیره نمی‌رود. این چربی‌ها برای روز مبادا و روزگار قحطی هستند. بدن نخست برای تامین انرژی سراغ کربوهیدرات‌ها می‌رود. اگر کربوهیدراتی نبود آن وقت دست به دامان پروتئین‌ها می‌شود. در انتها اگر باز هم از پروتئین‌های چیزی گیرش نیامد به سراغ بانک چربی‌ها می‌رود که همان طوری که اشاره شد آب کردن و سوزاندشان برای بدن سخت‌تر از پروتئین و کربوهیدرات‌هاست!

اگر یاد بگیریم ذهن آگاهانه، یعنی با هشیاری کامل و بدون قضاوت و پیشداوری و با مهربانی و عطوفت اتفاقات بدن خودمان را شاهد باشیم، در این صورت خیلی سریع می‌توانیم بفهمیم که غذاهای مضر چه بلایی بر سرما می‌آورند و چه وقت واقعا گرسنه هستیم و چه هنگام بایددست از خوردن بکشیم.

اگر بخواهی هفته‌ای یک کیلو کم کنی باید هر روز ۱۰۰۰ کالری بیشتر از مقدار کالری ورودی به بدنت بسوزانی! برای این کار دو راه داری! یا غذای ورودی به بدن را کم کنی یا اینکه با افزایش تحرک و فعالیت بیشتر، کالری بیشتری بسوزانی!

مهم نیست کاری که می‌کنم سخت است یا ساده! مهم این است که باید مرحله به مرحله جلو بروم تا به نتیجه برسم.

تصور نادرست بعدی در مورد رژیم‌های لاغری این است که خیلی‌ها گمان می‌کنند اتفاق لاغری باید شبیه اتفاق چاقی، در بدن به صورت ناخودآگاه و در بی‌خبری آنها و خلاصه به شکل ناآگاهانه رخ دهد. یعنی براین باورند که اگر هر روز وزن خود را اندازه بگیرند و مقدار غذاهایی که می‌خورند و فعالیت‌های کالری سوز خود را ثبت کنند، کار بیهوده‌ای انجام می‌دهند و موقعی که متوجه شوند کاهش وزن ندارند، رژیم لاغری خود را رها می‌کنند.

بنابراین از چسبیدن و پرستیدن یک رژیم لاغری خاص درست بردارید و همیشه به خاطر داشته باشید که شما برده و اسیر رژیم لاغری خود نیستید. آن را برای به عنوان یک برنامه کاهش وزن انتخاب کرده‌اید و هر وقت که اراده کنید می‌توانید آن را متوقف سازید.

درست است که ما این توانایی را داریم که احساسات خود را درک و تجربه کنیم؛ اما در عین حال «خود واقعی ما» چیزی بیشتر از این احساسات است. ما شبیه آسمانی هستیم که احساسات شبیه ابرها داخل آن ظاهر و ناپدید می‌شوند. خود واقعی ما شبیه لیوانی است که داخل آن گاهی آب انار، زمان آب لیمو و زمانی حتی خاکستر ریخته می‌شود. با همه این‌ها ما خود لیوان هستیم نه محتویات داخل آن که گذری‌‌اند و می‌آیند و می‌روند.

ما آدم‌ها به خاطر افکار توجیه‌گر و چاق کننده، هیجانات شدید ناراحت کننده، حس‌های تنی آزاردهنده و عادت‌های رفتاری نادرست، بی‌آنکه بدانیم ناخودآگاه بیشتر از اندازه مورد نیاز بدنمان غذا می‌خوریم و به همین دلیل ساده هم چاق می‌شویم.