بریده‌هایی از کتاب آیین دوست یابی

تنها راه تأثیرگذاری بر افراد در روی کرهٔ زمین این است که با آن‌ها دربارهٔ خواسته‌شان صحبت کنید و راه رسیدن به آن خواسته‌ها را به آن‌ها نشان دهید.

عمیق‌ترین نیاز در فطرت بشر «میل به مهم‌بودن» است.

ما با انتقادکردن، یک تغییر دائمی و پایدار ایجاد نمی‌کنیم، بلکه اغلب باعث رنجش می‌شویم.

«افرادی که خودشان را جای دیگران می‌گذارند و می‌توانند کارایی‌های ذهنشان را درک کنند نباید هرگز نگران چیزی باشند که در آینده پیش خواهد آمد.»

ویلیام جیمز می‌گوید: «عمیق‌ترین اصلی که در ذات بشر هست این است که از ته دل می‌خواهد از او تعریف و تمجید شود.» به‌خاطر بسپارید که او از «آرزو»، «میل» یا «میل شدید» تعریف‌وتمجید شدن صحبت نمی‌کند. او از «استدعا و از ته دل خواستن» صحبت می‌کند. این یک ولع جانکاه و سیری‌ناپذیر در انسان است و افرادی نادر که صادقانه ولع قلبی خود را ارضا می‌کنند، مردم را در مشت خود نگه می‌دارند و حتی مأمور کفن‌ودفن هم هنگام مرگ آن‌ها متأثر خواهد شد.

آلفرد ادلر، روان‌شناس معروف اتریشی، کتابی با این عنوان نوشته است: زندگی چه مفهومی باید برای شما داشته باشد؟ او در آن کتاب می‌گوید: «شخصی که علاقه‌ای به هم‌قطاران خود ندارد بزرگ‌ترین مشکلات را در زندگی دارد و بزرگ‌ترین صدمات را به دیگران می‌زند. این فرد از اشخاصی است که شکست‌های بشری را به‌وجود می‌آورند.»

«راز موفقیت افراد در توانایی کشف دیدگاه دیگران و دیدن مسائل از زاویهٔ دید آن‌ها و هم‌چنین زاویهٔ دید خودشان است.»