بریده‌هایی از کتاب کلیدهای پرورش هوش عاطفی در کودکان و نوجوانان

مطالعات آشکار می‌کنند که کودکانی که در خانواده‌شان محترم و باارزش به‌شمار می‌آیند، در مدرسه موفق‌تر هستند، دوستان بیشتر و زندگی سالم‌تر و موفق‌تری دارند.

در میان پدر و مادرهایی که در آموزش هوش عاطفی به فرزندانشان موفق نیستند، توانسته‌ام سه دسته را تشخیص دهم: ۱ . والدهای بی‌اعتنا: احساس‌های منفی فرزندانشان را نادیده می‌گیرند، کم اهمیت می‌پندارند یا رد می‌کنند؛ ۲ . والدهای ناراضی: از اینکه فرزندانشان احساس‌های منفی خود را نشان می‌دهند ناراضی می‌شوند و ممکن است آنها را به دلیل ابراز عواطفشان توبیخ یا تنبیه کنند؛ ۳ . والدهای بی‌عنان: احساس‌های فرزندانشان را می‌پذیرند و با آنها همدلی می‌کنند، اما فرزندانشان را راهنمایی نمی‌کنند و برای رفتار آنها حد و مرزی تعیین نمی‌نمایند

اگر می‌خواهید فرزندتان در فوتبال عالی شود، از بازی کردن خودداری نمی‌کنید، بلکه به زمین می‌روید و با او تمرین می‌کنید. همچنین، اگر می‌خواهید که فرزندتان بتواند با احساساتش خوب کنار بیاید، با استرس روبه‌رو شود و روابط سالمی برقرار کند ابراز احساس‌های منفی را نادیده نمی‌گیرید و سرکوب نمی‌کنید؛ بلکه با فرزندتان تمرین و او را راهنمایی می‌کنید.

نوزادانی که مادر افسرده دارند، معمولاً غم، انرژی پایین، درگیری کم، خشم و تحریک‌پذیری مادر را تقلید می‌کنند. اگر افسردگی مادر تا یک سال یا بیشتر طول بکشد، در رشد کودک تأخیرهای پایداری مشاهده می‌شود. بنابر مطالعات فیلد، دوره بین سه تا شش ماهگی از نظر تأثیر افسردگی مادر بر رشد دستگاه عصبی نوزاد بسیار مهم است.

، هوشیاری عاطفی شاملِ توان کنترل کردن امیال، به تأخیر انداختن کامجویی، ایجاد شور و شوق در خود، تشخیص حالات اشخاص دیگر و از عهده بالا و پایینهای زندگی برآمدن است.

خطری که این چهار سوار برای رابطه دارند، به ترتیب عبارتند از: عیبجویی کردن، تحقیر کردن، حالت تدافعی داشتن و دیوار سنگی‌شدن.

گینُت برخلاف بسیاری از راهنمایان تربیتی، عصبانی شدن از دست فرزند را رد نمی‌کند، بلکه معتقد است که والد باید صادقانه خشم خود را ابراز کند؛ البته به شرط آنکه خشم به سوی مسئله خاصی جهت داده شود و شخصیت کودک را مورد حمله قرار ندهد. او باور دارد که خشم والد، چنانچه خردمندانه باشد، می‌تواند بخشی از ساختارِ تربیتِ مؤثر باشد.

و هنگامی که بزرگترها مدام احساسات کودک را بی‌اعتبار کنند، اعتماد به نفس او از بین می‌رود.

سرانجام اینکه، راهنمایی عاطفه به معنی پایان نظم و انضباط نیست. در واقع هنگامی که شما و فرزندانتان از نظر احساسی به یکدیگر نزدیک هستید، بیشتر درگیر زندگی آنها می‌شوید و در نتیجه می‌توانید تأثیرگذارتر باشید. شما در موقعیتی قرار دارید که زمانی که به سرسختی نیاز است، می‌توانید سرسخت باشید. هنگامی که می‌بینید فرزندانتان اشتباه می‌کنند یا به بیراهه می‌روند، به آنها تذکر می‌دهید و از تعیین حدومرز نمی‌ترسید. هنگامی که می‌دانید کمتر از توانشان عمل و مأیوستان کرده‌اند، از ابراز عقیده‌تان نمی‌ترسید و به علت پیوند عاطفی که با فرزندانتان دارید، کلامتان مؤثر است، زیرا آنها به عقیده شما احترام می‌گذارند و نمی‌خواهند شما را ناراضی کنند. به این ترتیب، راهنمایی عاطفه می‌تواند به شما کمک کند تا فرزندانتان را راهنمایی کنید و به تحرک وادارید.

اگرچه زیگموند فروید در اوایل دهه ۱۹۰۰ فرضیه‌هایی را مبتنی بر اینکه کودکان موجوداتی ستیزه خو و بیش از حد تحت سلطه غریزه جنسی هستند، رواج داد، اما پژوهش مشاهده‌ای در سالهای بعد خلاف این فرضیه‌ها را ثابت کرد.