بریده‌هایی از کتاب انسان، عشق، عدالت

من قسم می‌خورم که این رستگاری و نجات در دست‌های خودِ ماست.

حق همیشه با کسانی است که رنج می‌کشند، کسانی که زاری می‌کنند و امیدوارند، نه آن‌ها که محاسبه می‌کنند و مال می‌اندوزند. نه، آن‌ها نمی‌توانند محق باشند.

وقتی مادری دیگر نتواند پسرش را بشناسد یعنی کارش در این جهان تمام شده است.

جنایت می‌تواند انزوا و تنهاییِ آدم هم باشد

نمی‌دانی که انسان هرگز تنها نیست و همیشه و همه‌جا وزن سنگین آینده و گذشته همراه اوست.

همیشه هزینهٔ آزادی ما را اشخاص دیگر می‌پردازند. این مسئله آزاردهنده، اما طبیعی است.

خوشبختانه غم جاودانه نیست.

همهٔ بدبختی‌ها و مصایب جوانب مثبتی هم در خود نهفته دارند.

انسان همان هیزمی است که برای آتش استفاده می‌شود.

هر علامتی نشانهٔ چیزی است.