بریده‌هایی از کتاب سوخته

تازه به او فهمانده‌اند هرچه وی را از مقصدش دور و به خود مشغول کند، بت وی می‌شود و او باید این عقل دوراندیش را به گوشه‌ای وانهد و شورش و دیوانگی را برگزیند.

انصاری همدانی دیگر روی آرامش و آسایش را نخواهد دید. او گمشدۀ دیگری دارد و نمی‌تواند تنها دل به درس و بحث خوش کند و آتش التهابی را که روزبه‌روز در وجودش رو به فزونی است نادیده بگیرد. پس به دنبال راهنمایی می‌گردد تا چارۀ درد خود را بیابد اما هربار دست خالی‌تر از پیش باز می‌گردد. حیرانی و سرگردانی‌اش با گذشت زمان رو به ازدیاد می‌گذارد و کسی هم پیدا نمی‌شود تا لااقل بتواند با وی همدردی کند.

دلم جواب بلی می‌دهد صلای تو را صلا بزن که به جان می‌خرم بلای تو را و تو ای عزیز، هر آن و هر لحظه خدا منتظر لبیک من و توست!

عاقلان نقطۀ پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند