بریده‌هایی از کتاب این است انسان

هنوز زمان من فرا نرسیده است. برخی پس از مرگ متولد می‌شوند.

اگر پیوسته شاگرد بمانید، زحمت آموزگار خویش را جبران نکرده‌اید.

به نظر من خشن‌ترین سخن، خشن‌ترین نامه، بهتر و صمیمانه‌تر از سکوت است. آنانی که سکوت می‌گزینند، پیوسته فاقد لطافت و نزاکت قلبی هستند. سکوت نوعی مخالفت و فرو بلعیدن است و الزاماً شخصیت (و معده) را خراب می‌کند.

اگر پیوسته شاگرد بمانید، زحمت آموزگار خویش را جبران نکرده‌اید.

اگر پیوسته شاگرد بمانید، زحمت آموزگار خویش را جبران نکرده‌اید.

هیچ متنی جانگدازتر از آثار شکسپیر نمی‌شناسم، یعنی انسان باید چه رنج‌هایی کشیده باشد که چنین از سر ضرورت به لودگی بپردازد!

هر آنچه که بشریت تاکنون با جدیت به آن اندیشیده است، حتی واقعیت هم نیست، بلکه تصوراتی صرف و یا به زبان دقیق‌تر دروغ‌هایی برخاسته از غرایز ناپسند سرشت‌های بیمار و به نهایت زیان‌آور است، منظورم تمامی مفاهیمی چون «خدا» ، «روح» ، «فضیلت» ، «گناه» ، «جهان آخرت» ، «حقیقت» ، «زندگی ابدی» ... است.

فلسفه تا آن جا که من اکنون دریافته‌ام، زیستن داوطلبانه در یخ و کوهستان‌های بلند است

آن هنگام که عالم آرمانی را به دروغ بنا نهادند، ارزش، مفهوم و حقیقت واقعیت را از بین بردند...

خشونت انسانی‌ترین شکل تقابل و در بحبوحه‌ی این ظرافت‌های نوگرا از نخستین فضیلت‌های ماست.