بریده‌هایی از کتاب چیزهای کوچکی مثل اینها

اگه هوای سگ بد رو داشته باشی سگ خوب گازت نمی‌گیره. خودت این رو خوب می‌دونی.»

خانم ویلسون می‌گفت اگر می‌خواهی کاری کنی آدم‌ها توانایی‌هایشان را نشان بدهند باید همیشه با آنها خوب رفتار کنی.

آدم‌ها می‌توانند خوب باشند؛ مسئله فقط این بود که یاد بگیری چطور با آنها بسازی و در این بده‌وبستان تعادل برقرار کنی، طوری که بتوانی هم با دیگران هم با خودت کنار بیایی.

هیچ چیزی هیچ‌وقت دوباره اتفاق نمی‌افتد؛ به هر آدمی روزها و فرصت‌هایی داده می‌شد که دیگر تکرار نمی‌شدند.

می‌دونی که این راهبه‌ها خودشون رو نخود هر آشی می‌کنن و توی هر کاری دخالت می‌کنن.» بعد فرلانگ عقب ایستاد و رو کرد به او و گفت: «مطمئناً اونها فقط در حدی قدرت دارن که ما بهشون قدرت می‌دیم،

داشت چهل سالش می‌شد اما احساس می‌کرد به جایی نرسیده یا هیچ پیشرفتی نکرده است و گاهی بی‌اختیار از خودش می‌پرسید که روزهای زندگی را باید صرف چه کاری کرد.

«آدم‌های مهم دردسرها و گرفتاری‌هاشون زیاده.»

خانم ویلسون کتابخانهٔ کوچکی داشت و به‌نظر اهمیت چندانی به قضاوت‌های دیگران نمی‌داد و زندگی خودش را با آرامش پیش می‌برد

احساس ترس بر هر احساس دیگری در او غلبه کرده بود اما دل دیوانه‌اش نه‌تنها امیدوار بود بلکه به‌درستی باور داشت که از عهده‌اش برمی‌آیند.

چرا آدم‌ها غالباً چیزهایی که بغل گوششان بود کمتر به چشمشان می‌آمد؟