بریده‌هایی از کتاب پپ گواردیولا

«وقتی تحسین و تکریم‌ها سرازیر بشن، وقتشه که بار و بندیل خودتو ببندی.»

«وقتی ترس‌مونُ از باخت از دست بدیم، دیگه پیروز نمی‌شویم.»

او مشتاق بود که بفهمد چطور کسی برای موفقیت گرسنگی می‌کشد و به‌طور سیری‌ناپذیری به‌دنبال پیروزی‌های موفقیت‌آمیز می‌رود. او معتقد است تیمی که همیشه پیروز می‌شود باید از شکست درس‌هایی بگیرد؛ درس‌هایی که فقط در باخت و شکست وجود دارند. پپ می‌خواهد بداند که شما چگونه با آن روبرو می‌شوید، سر الکس، چگونه ذهن خود را پاک می‌کنید، چگونه با شکست رابطه برقرار می‌کنید؟

در گذر زندگی بعضی اوقات احساس شکست‌ناپذیری می‌کنید که همین باعث ناامیدی و سقوط‌تان می‌شود، درست همان زمانی که فراموش می‌کنید سقوط هم جزیی از زندگی است.

شما بالاخره یک روزی عصبانی می‌شوی.

پپ فرهنگی را خلق کرد که در آن بازیکنان می‌دانند که اگر به سختی تلاش نکنند، نمی‌توانند در باشگاه باقی بمانند. باور کنید چنین چیزی به آسانی به‌دست نمی‌آید.

در لاسیل ویژگی‌های شخصیتی او به‌طور دائم آشکار شدند و توسعه یافتند: خودساخته، مجذوب زیبایی‌های طبیعت و غرق در فوتبال. اما بالاتر از همه این‌ها، پپ ثابت کرد که یک شنونده بسیار عالی است، همچون یک اسفنج، دانش تمام افراد اطرافش را جذب می‌کند، مخصوصاً درس‌هایی که از بزرگ‌ترها یاد می‌گیرد.

چه تیمش برنده شود و چه ببازد، پپ همیشه همان فرد بی‌ادعا و برازنده است.

مردم خاطرات کوتاهی در جهان فوتبال دارند.

حقیقت این است که به جای اینکه پپ انتقال به برشا را به نوعی پس‌رفت در دورهٔ حرفه‌ای خود ببیند، آن را روشی برای شناساندن سبک جدید فوتبال و در نتیجه روش تقویت دانش فنی خود می‌دید.