بریده‌هایی از کتاب خنداننده شو (آموزش گام به گام استند آپ کمدی)

اما رمز شکست این است که بخواهی همه را راضی کنی.

روی صحنه یا جای شماست یا جای ترس‌تان.

از دیدگاهی دیگر، گزنده‌ترین و تیزترین انتقادها را می‌توان در پوشش طنز پیچید

استندآپ کمدی هم مثل ویدئو، موبایل، شبکه‌های اجتماعی و حتی بوق روی ماشین خودش آمد ولی فرهنگ استفاده‌اش توی گمرک گیر کرد.

وقتی انسان با یک موقعیت ترسناک روبه‌رو می‌شود، فشار خونش بالا می‌رود. قلبش تندتر می‌تپد و نفس‌هایش سریع‌تر می‌شود. همه این‌ها یعنی بدن با ترشح هورمون‌هایی خودش را برای مبارزه یا فرار آماده می‌کند. پس هر وقت علائم اضطراب را در خودتان دیدید، از بدنتان تشکر کنید که هوش بالایی دارد و بدون اجازه شما خودش را برای این موقعیت حساس آماده می‌کند.

رمز موفقیت در کمدی این است که مسائل شخصی خودتان را با شجاعت با مردم در میان بگذارید؛

سؤال خوبی است! من هنوز وقتی می‌بینم مردم به چه چیزهایی می‌خندند و چه چیزهایی به نظرشان لوس است، شگفت‌زده می‌شوم. بعضی‌ها به سر خوردن یک آدم روی پوست موز می‌خندند، بعضی‌ها فقط اگر هیتلر روی پوست موز سُر بخورد می‌خندند. پس بالأخره چه چیزی خنده‌دار است؟

زنی را می‌شناختم که خاطرات تلخ طلاق از همسرش را به جوک‌های بانمکی تبدیل کرده بود: «شوهرم خیلی چیزها را ازم پنهان می‌کرد؛ لامصب به‌م نمی‌گفت با کی می‌ره سر قرار!»

«بابام اصرار داشت ما نوه می‌خوایم. به‌ش گفتم پدرِ من، بچه خرج دارد. گفت خدا روزی‌رسانه. حالا تو برو با خانمت حرف بزن... بله، درست متوجه شدید. ما حرف زدیم و اسمش را گذاشتیم شهاب!»

مثل نوع نگاه لری میلر به سیم هدفون: «چرا سیم هدفون این‌جوری می‌پیچد به هم؟ مگر ما چی‌کار می‌کنیم، دو تا گوشی را می‌ذاریم تو گوش‌مون، بعد از تو گوش‌مون در می‌آریم! ولی او خیلی خودش را جدی گرفته!»