بریده‌هایی از کتاب جادوی بزرگ، زندگی خلاقانه با غلبه بر ترس

نفس شما خادم فوق‌العاده‌ای است، اما ارباب وحشتناکی است، زیرا تنها چیزی که نفس شما همواره می‌خواهد پاداش و پاداش و پاداش‌های بیشتر است و چون همیشه پاداش کافی برای کسب رضایت او وجود ندارد، نفستان همیشه ناامید خواهد شد. اگر آن را مدیریت نکنید، این نوع ناامیدی موجب تباهی کامل شما خواهد شد. بودایی‌ها نفس بدون کنترل را «شبح گرسنه» می‌نامند که همیشه گرسنه است و تا ابد از روی نیاز و حرص و آز زوزه می‌کشد.

یک بار مصاحبه مایک نیکولز کارگردان را که در مورد حرفه پربار فیلم‌سازی خود صحبت می‌کرد، شنیدم. او گفت که همیشه علاقه زیادی به شکست‌هایش داشته است. هر زمان که می‌دید یکی از فیلم‌های شکست‌خورده‌اش در حال پخش از تلویزیون است، می‌نشست و دوباره آن را تماشا می‌کرد، کاری که هرگز در مورد فیلم‌های موفقش انجام نمی‌داد. او با کنجکاوی تماشا می‌کرد و فکر می‌کرد که خیلی جالب است، چطور است که این فیلم موفق نشد... او احساس شرم یا ناامیدی نمی‌کرد. او فقط حس می‌کرد که همه آن‌ها خیلی جالب‌اند.

من معتقدم که کنجکاوی، نوعی راز است. کنجکاوی، حقیقت و راه زندگی خلاقانه است. کنجکاوی آلفا و امگا، اول و آخر است. علاوه بر این کنجکاوی برای همه دسترس‌پذیر است. شور و شوق ممکن است گاهی اوقات دور از دسترس باشند و تنها نوابغ و کسانی که به طور ویژه‌ای مورد لطف خدا قرار دارند به آن دسترسی داشته باشند. اما کنجکاوی موجودیت معتدل‌تر، آرام‌تر، دوستانه‌تر و دموکراتیک‌تری دارد. همچنین مخاطرات کنجکاوی بسیار کمتر از مخاطرات شور و شوق است. شور و شوق باعث می‌شود شما طلاق بگیرید و تمام اموالتان را فروخته و سرتان را تراشیده و به نپال بروید. کنجکاوی تقریباً چیز زیادی از شما نمی‌خواهد.

اما از نظر من شگفت‌انگیزترین چیز در مورد شیاد این است که او اعتماد می‌کند. این گفته ممکن است متضاد و غیرشهودی به نظر برسد چراکه شیاد، بی‌ثبات و مشکوک به نظر می‌رسد، اما او پر از اعتماد است. بدیهی است که به خودش اعتماد می‌کند. او به حیله‌گری‌اش، به حق خود برای بودن در این دنیا، به توانایی‌هایش برای خوش‌شانس و موفق بودن در هر شرایطی اعتماد دارد. البته او تا حدودی به مردم دیگر هم اعتماد می‌کند. اما عمدتاً شیاد به جهان هستی اعتماد می‌کند. او به هرج‌ومرج، بی‌قانونی، شیوه‌های بسیار جذاب آن اعتماد می‌کند و به همین دلیل از نگرانی و اضطراب بی‌مورد رنج نمی‌برد

من معتقدم که انگیزه اصلی انسان برای خلاقیت، از انرژی محض شیاد متولد شده است. البته که شده است. خلاقیت می‌خواهد دنیای روزمره را به طور کامل دچار تغییر و تحول بکند و این دقیقاً همان کاری است که شیاد به بهترین نحو انجام می‌دهد

شهید می‌گوید: «من همه چیز را فدا خواهم کرد تا در این جنگی که امکان پیروزی وجود ندارد مبارزه کنم، حتی اگر زیر بار درد و عذاب همه چیز نابود شده و از بین برود.» شیاد می‌گوید: «بسیار خوب، تو از آن کار لذت ببر، من همین‌جا در این گوشه می‌مانم و در کنار جنگ غیر قابل پیروزی تو، بازار سیاه موفقی برای خودم به راه می‌اندازم.» شهید می‌گوید: «زندگی درد است.» شیاد می‌گوید: «زندگی جالب است.» شهید می‌گوید: «سیستم علیه همه آن چیزهایی که خوب و مقدس‌اند توطئه می‌کند.» شیاد می‌گوید: «سیستمی وجود ندارد. همه چیز خوب است و هیچ چیزی مقدس نیست.»

من باور دارم که خلاقیت ما همانند علف‌های هرز پیاده‌رو، از بین شکاف‌های آسیب‌های ما و نه از خود آسیب‌ها رشد می‌کند. اما بسیاری از مردم دقیقاً عکس این موضوع را قبول دارند. به همین دلیل شما اغلب هنرمندانی را می‌بینید که عمداً به درد و رنج، اعتیاد و ترس‌هایشان چسبیده‌اند. آن‌ها نگران‌اند که اگر بی‌خیال همه آن درد و رنج‌ها شوند، هویت آن‌ها از بین خواهد رفت

این اتفاق همچنین به من یاد داد که افرادی که مانع عبور ما از دروازه رؤیاهایمان می‌شوند، آدم‌های مکانیکی نیستند. بلکه مردمی درست مثل خود ِما هستند. آن‌ها دمدمی‌مزاج و هوس‌باز هستند. آن‌ها درست مثل من و شما، هر روز با روزهای دیگر فرق دارند. الگوی مشخصی وجود ندارد که بتوان پیش‌بینی کرد چه چیزی موجب علاقمندی کسی خواهد شد یا اینکه زمان مناسب برای ملاقات با کسی، چه زمانی است. ازآنجایی‌که زمان مناسب انجام کارها معلوم نیست، باید شانس را به حداکثر رساند. ریسک کنید. با سرسختی خودتان را به جلو سوق بدهید و سپس بارها و بارها و بارها آن کار را انجام بدهید...

با نگاه به حقایق می‌بینیم که لوئیز رزنتال کتاب احضار گوزن را زمانی که توسط نویسنده گمنامی به او ارائه شد رد کرد، اما هنگامی‌که توسط رابط ادبی معروفی به او ارائه شد، پذیرفت. بنابراین: مهارت‌ها و دانش شما مهم نیست، مهم ارتباطات و پارتی‌هایی است که دارید. استعداد اهمیتی ندارد و روابط حرف اول را می‌زند و دنیای خلاقیت همانند خود این دنیا، دنیای بدجنس و ناعادلانه‌ای است

اگر عشق و شجاعت و پشتکار داشته باشید، زندگی خلاقانه می‌تواند هدف (و نه حرفه) شگفت‌انگیزی باشد. این تنها راهی است که می‌توانید با حفظ سلامت عقلی به خلاقیت بپردازید. چون این کار آسان نیست، پس هنگامی‌که می‌گوییم می‌خواهیم زندگی خلاقانه‌ای داشته باشیم یعنی در واقع عدم قطعیت را قبول می‌کنیم.