بریده‌هایی از کتاب حذف افکار و احساسات سمی با خاطره‌نویسی

وقتی می‌نویسید درواقع برای کوچک‌ترین عواطف و احساسات خود ارزش قایل می‌شوید و آن‌ها را مهم می‌شمارید.

زمانی که ذهن حجمش از خاطرات روان‌شناختی تلخ و ناخوشایند پر می‌گردد، به نوعی دچار بیماری وراجی ذهن می‌شود، و به‌طور خودکار، واژه‌ها و حرف‌ها و خاطرات گذشته را نشخوار و یک خاطره را ده‌ها بار برای این و آن تکرار می‌کند، درحالی‌که ذهن مسأله‌اش با آن خاطره هنوز حل نشده و مثل زخمی است که درمان نشده و مرهمی روی آن گذاشته نشده است. درصورتی‌که ذهن باید به‌شیوه‌های خلاقانه درمان شود.

خودتان را یک نویسنده کنجکاو که به دنبال شکار لحظات ناب است، تصور کنید. اگر قلم و کاغذ دور و برتان نیست، صدای خود را با موبایل‌تان ضبط کنید، چرا که بعضی از احساس‌ها، یک لحظه می‌آیند و می‌روند و دیگر نمی‌توانید آنها را تجربه کنید.

سقراط می‌گوید اگر زندگی بررسی نشود، ارزش زندگی کردن ندارد

شاید در حین نوشتن یا گفتن، هق‌هق بگریید، بلرزید، عرق بریزید که اینها فوق‌العاده است. درواقع شما تجربیات و احساسات کودک درونتان را بیان می‌کنید و بسیاری از آلودگی‌ها را از ذهن خود دور می‌ریزید. مانع بیان احساسات خود نشوید.

ظرفیت روانی هر فرد، متفاوت است، گاهی فرد در خاطراتش، خودخوری می‌کند و خاطرات تلخ روان‌شناختی خود را به بیماری‌های جسمی و انواع تیک‌های عصبی تبدیل می‌کند و بعضی افراد هم این خاطرات را در قالب طنز، شعر و یا نثر زیبا و یا حرف‌های بیهوده بیرون می‌ریزند و گاهی نیز فرد این گذشته تلخ و شیرین را به روی کاغذ می‌آورد و یا در دنیای امروز در قالب وبلاگ‌ها و صفحات شخصی می‌ریزد و خودش را تخلیه هیجانی می‌کند.

اساسا نوشتن هدفمند تجربه‌های گذشته‌تان، می‌تواند شما را متحول بکند و چه بسیارند افرادی که با نوشتن خاطرات تلخ و شیرین خود، زمینه‌ی دگرگونی ذهنی‌شان را فراهم آورده‌اند.

پیشگفتار نویسنده اساسا نوشتن هدفمند تجربه‌های گذشته‌تان، می‌تواند شما را متحول بکند و چه بسیارند افرادی که با نوشتن خاطرات تلخ و شیرین خود، زمینه‌ی دگرگونی ذهنی‌شان را فراهم آورده‌اند. فرد با این روش تخلیه‌ی ذهن، به نوعی با احساسات مسدودشده، محدود شده و سرکوب شده‌ی خود روبه‌رو می‌شود. به همین دلیل فرد در حین نوشتن گاهی زار زار می‌گرید و گاهی از روبه‌رویی با آن‌ها یا از حماقت و نادانی‌های خود خنده‌اش می‌گیرد. نوشتن، ناخودآگاه بیم‌و امیدهای فرد را بیرون می‌کشد و گاه نیز ترس‌ها و اضطراب‌هایی به همراه می‌آورد. وقتی افراد از تجربیات خود

پس بچسبید به نوشتن یادداشت‌های روزانه. زیرا وقتی از خودتان و احساس‌هایتان عکس می‌گیرید تا زمانی‌که ده یا بیست سال می‌گذرد و شما دفترچه‌ی خاطرات خود را ورق می‌زنید، به‌عمق پسرفت یا پیشرفت روانی خود پی می‌برید.

این کتاب با این ادبیات و ذهنیت نوشته شده است که شما نوشتن یادداشت‌های روزانه خود را در حوزه آگاهی بیاورید و آنها را هدفمند بنویسید و به نوعی با نوشتن و حتی گفتن، انواع احساس‌های هیجانی ناسالم را از ناخودآگاه خود پاک کنید و با برون‌ریزی حالات غمگینانه خود، به فردی فعال و شاد تبدیل شوید و دست از رفتار منفعلانه بردارید.