بریده‌هایی از کتاب غرقه‌‌ی دریای خاک

در مَردم نگریستم همه را مُردگان یافتم وُ چهار تکبیر بر همگان زدم.

الهی تو را به دعای کسی می‌خوانم که جز تو کسی برایش نمانده است.

گرسنگی چنان‌چون ابری است گرسنه که گردد بنده باران حکمت بر دل‌اش فرو بارد.

نزد عاشقان بهشت را حظّی نیست که اهالی عشق به سبب عشق خویش از بهشت در حجاب‌اند.

هر که بر خلق گشاده‌تر به خدای نزدیک‌تر.

داستان من داستان دریایی است سرگشته نه آغاز و نه انجام.

هر که بر خلق گشاده‌تر به خدای نزدیک‌تر.

خواستم که سخت‌ترین عقوبتی بر تن بدانم هیچ بدتر از غفلت نمی‌شناسم همه روز در آنم و آتش دوزخ با مرد آن نکند که ذرّه‌ای غفلت.

نفس خویش را دعوت کردم سرکشی کرد و نافرمانی پس رهای‌اش کردم و به سوی پروردگار خویش رفتم.

سی سال خدای را یاد می‌کردم آن گاه خاموشی گزیدم پس دانستم که حجاب من همان یاد بود.