بریده‌هایی از کتاب کار از کار گذشت

هر دو در چشم هم خيره می‌شوند و بدون اينکه کلمه‌ای ادا کنند می‌رقصند. سپس پی‌ير يکباره می‌گويد: ــ بگوييد ببينم چه شده است؟ من تا به حال فکر گرفتاريهايم بودم، ولی حالا با شما می‌رقصم و فقط گرفتار لبخند شما هستم. اگر مرگ همين است... . ــ منظور از همين چيست! ــ منظور رقص با شما و ديدن شما و از ياد بردن چيزهای ديگر. ــ خوب ديگر چه؟ ــ در اين صورت مرگ از زندگی بهتر است. اينطور نيست؟

هر دو در چشم هم خيره می‌شوند و بدون اينکه کلمه‌ای ادا کنند می‌رقصند. سپس پی‌ير يکباره می‌گويد: ــ بگوييد ببينم چه شده است؟ من تا به حال فکر گرفتاريهايم بودم، ولی حالا با شما می‌رقصم و فقط گرفتار لبخند شما هستم. اگر مرگ همين است... . ــ منظور از همين چيست! ــ منظور رقص با شما و ديدن شما و از ياد بردن چيزهای ديگر. ــ خوب ديگر چه؟ ــ در اين صورت مرگ از زندگی بهتر است. اينطور نيست؟

اگزيستانسياليست‌ها عقيده دارند در تمام دوره‌های تاريخ همه‌ی مردم بدونِاستثناء کم و بيش احساس می‌کرده‌اند که وجود به جايی متکی نيست و فقط بيم و هراس از مجهولات انسان را وادار به قبول و اعتقاد به بعضی قيودات می‌نمايد، يعنی عقيده دارند که سوءنيت برمعتقدات هميشه حکمفرما بوده و خواهد بود.

ـ مردن هم کار کثيفی است. ــ بله... اما در عوض خوبی‌هايی هم دارد. ــ شما معلوم می‌شود زياد پرتوقع نيستيد، چه خوبی دارد!... ــ مسئوليتی در کار نيست. غصه ماديات را نمی‌خوريم. آزادی کامل و تفريحات بسيار عالی هم در اختيار داريم.

ــ غيراز ما دو نفر کسی ديگری نيست... ما در اين عالم تنها هستيم. بايد همديگر را دوست داشته باشيم. تنها وسيله خلاصی ما اين است که يکديگر را دوست داشته باشيم.

تصور می‌کنيد انسان از اينکه مشاهده کند تمام مدت عمرش گول خورده است خوشحال می‌شود؟

وقتی انسان می‌ميرد زندگانی‌اش را بيهوده از دست داده است.

ــ چطور می‌توان مرده‌ها را از زنده‌ها باز شناخت؟ ــ خيلی آسان است زنده‌ها هميشه عجله می‌کنند.

ــ چطور می‌توان مرده‌ها را از زنده‌ها باز شناخت؟ ــ خيلی آسان است زنده‌ها هميشه عجله می‌کنند.

هيچ کس نمی‌تواند از وجود کس ديگر مطلع باشد و نمی‌تواند آنچه از دقت در وجود خود کشف کرده است در مورد سايرين نيز صادق بداند.