بریده‌هایی از کتاب توانایی دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن

توانایی دوست داشتن به ما کمک می‌کند ترس را کنار بگذاریم و به جای آن عشق را برگزینیم.

بدون چشمداشت دوست بدارید و دوستتان بدارند.

عشق آن چیزی است که وقتی ذهن خود را از دلبستگی به قضاوت، انتقاد از خود، عدم شایستگی، رنجش و بیزاری، بدبینی، و ترس خالی می‌کنید، آن را تجربه می‌کنید.

مهم نیست چه کسی را دوست داری، کجا را دوست داری، چرا دوست داری، چه موقع دوست داری، یا چگونه دوست داری، مهم این است که دوست داری.

«روح شما تمایل دارد شما را به دنیای دوست داشتن خودتان بکشد. وقتی وارد عاطفه و عشق روح خود می‌شوید، درد و رنج در زندگی شما کاهش پیدا می‌کند.»

بسیاری از مشکلات که در روابط ما به وجود می‌آیند، به این خاطر نیست که یکدیگر را دوست نمی‌داریم، به این خاطر است که بلد نیستیم آن را به گونه‌ای که برای ما شناخته شده و معنی‌دار است بیان کنیم. عشق همیشه حضور دارد. وظیفه‌ی ما این است که عشق را به شکلی ابراز کنیم که دیگران بتوانند آن را ببینند، احساس کنند و بشناسند.

تو نتیجه‌ی کار پروردگار هستی، و کار پروردگار تماماً دوست‌داشتنی است؛ تماماً زیباست. بدین‌گونه که انسان باید در دل خویش به خویش بیندیشد، چون ذات او این است.

نوزادان حقیقت اساسی ما را نشان می‌دهند، و آن این است که همه‌ی ما دوست‌داشتنی هستیم. وقتی به نوزادی نگاه می‌کنید، همان‌چیزی را می‌بینید که سن فرانسیس آن را جذابیت جاودانه‌ی ما نامید. شما این جذابیت جاودانه را مشاهده می‌کنید، چون با دلتان نگاه می‌کنید، نه با چشمتان. در عین حال نوزادان جذابیت جاودانه‌ی شما را مانند آیینه به شما برمی‌گردانند. آن‌ها چهره‌ی واقعی شما را به شما نشان می‌دهند.

. همه‌ی ما از عشق حرف می‌زنیم، به عشق فکر می‌کنیم؛ اما اگر بخواهیم عشق را بفهمیم باید یادمان باشد که عشق یک واژه نیست.

معنای واقعی جست‌وجوی عشق این نیست که شخص دیگری را بیابید؛ معنای آن این است که باز به خود برسید و خود را بیابید. باید همه‌ی باورها و اندیشه‌هایتان را درباره‌ی عشق رها کنید، ذهنتان را از آموخته‌ها خالی کنید، داستان‌های کهنه را دور بریزید