بریده‌هایی از کتاب پل‌های مدیسن کانتی

در واقع انسان به قیمت از دست دادن مفید بودنش، عمر طولانی‌تری می‌کند.

بازار بیشتر از هر چیز دیگر ذوق هنری را در آدم می‌کشد. بازار برای اغلب مردم دنیای امن و بی‌خطری است. آنها دلشان امنیت می‌خواهد. مجلات و تولیدکنندگان هم بهشان امنیت می‌دهند. بهشان تجانس و سازگاری می‌دهند. بهشان چیزی آشنا و راحت می‌دهند. آنها را به مبارزه دعوت نمی‌کنند. سوددهی و آبونمان و باقی این چیزها هنر را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. همهٔ ما زیر چرخ‌های همسانی و یکنواختی له می‌شویم.

تحلیل کردن، تمامیت‌ها را خراب می‌کند. بعضی چیزها، چیزهای سحرآمیز، باید به صورت یک تمامیت باقی بمانند. اگر به جزئیاتشان نگاه کنی، از بین می‌روند

«من فقط یک چیز دارم که بگویم، فقط یک چیز. آن را هرگز در زمان دیگری، یا به شخص دیگری نخواهم گفت و از تو می‌خواهم که آن را به خاطر بسپاری. در این جهان پر تناقض، چنین اطمینانی تنها یک بار به سراغ انسان می‌آید و بس، حتی اگر هزار بار زندگی کنی».

«کارایی روش تست هوش برای داوری دربارهٔ توانایی‌های افراد بسیار ناچیز است. تست هوش هم مانند کسانی که از آن استفاده می‌کنند، توانایی‌های سحرآمیز را به حساب نمی‌آورد