بریده‌هایی از کتاب صلح کردند که جنگ بماند (جلد اول)

اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها تنها کسانی بودند که هنگام تصمیم‌گیری‌ها، بر گرد میز مذاکره می‌نشستند. در این دوره بود که کشورهای خاورمیانه و مرزهایشان در کانون‌های قدرت در اروپا شکل گرفتند. به‌عنوان مثال، مرز میان عراق و آنچه که اکنون اردن می‌نامیم، ساخته و پرداخته بریتانیایی‌ها بود که به‌وسیله سیاستمداران بریتانیایی بر روی یک نقشه خالی بعد از جنگ جهانی اول ترسیم شد. همچنین مرزهای میان عربستان سعودی، کویت و عراق به‌وسیله یک کارمند دولتی بریتانیا در سال ۱۹۲۲ میلادی و مرز میان مسلمانان و مسیحیان به‌وسیله فرانسه در سوریه و لبنان و در روسیه، مرز میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان شوروی ترسیم شد.

معتقد بودند که اسلام را می‌توان با خریدن، دستکاری کردن و به اسارت گرفتن رهبر مذهبی آن، خرید، دستکاری کرد یا تحت سلطه درآورد. آنها متاثر از این عقیده بودند که هر آن کس بر شخص خلیفه کنترل داشته باشد، بر اسلام کنترل خواهد داشت.

هیچ انسانی نقشی به اهمیت و تعیین‌کنندگی - گاهی ناخواسته - وینستون چرچیل در پیدایش خاورمیانه‌ای که امروز با آن زندگی می‌کنیم نداشته است. او پیش از جنگ جهانی اول سیاستمداری در حال ظهور ولی به‌شدت بی‌اعتماد به سیاستمداران جوان بریتانیایی بود که هیچ علاقه‌ای به آسیای مسلمان نداشتند. تقدیری شگفت باعث شد که چرچیل و خاورمیانه بارها در حیات سیاسی یکدیگر دخیل شوند و این دخالت تاثیرات خود را بر جای گذاشت. خطوط مرزی که اکنون بر سراسر منطقه خاورمیانه کشیده شده‌اند، اثر زخم‌هایی هستند که از آن مواجهه بر پیکر خاورمیانه برجای مانده‌اند.

توماس ادوارد لورنس ۲۸ سال داشت ولی چهره‌اش به جوانان ۱۹ یا ۲۰ ساله شباهت داشت. جثه او برای خدمت در نظام خیلی کوچک بود. قد لورنس به ۱۶۰ سانتی‌متر نمی‌رسید. هوبرت یانگ او را «مرد کوچک آرام» می‌نامید. [۱۷] رونالد استورز نیز مانند بسیاری دیگر او را «لورنس کوچک» و همچنین «مغز متفکر» می‌نامید.

یکی از معاصران وی نوشته است: «از نظر لویدجرج، هیچ سیاستی همیشگی و هیچ عهدی جاودانه نیست.»

جزایر بریتانیا در قرن هجدهم میلادی با وجود وسعت اندک خود در نهایت، یک امپراتوری را تشکیل دادند که جهان را در بر می‌گرفت

چرچیل برخلاف دیگران، از عافیت‌طلبی بیزار بود. او دوره سربازی را در هند سپری کرده، جنگ در کوبا و سودان را دیده و با فرار از اردوگاه اسرای جنگ در آفریقای جنوبی تبدیل به قهرمان شده بود. ریسک‌پذیری برای او شهرت به همره آورده و در عرصه سیاسی به اوج رسیده بود.

میزان حاکمیت مذهب بر زندگی روزمره در خاورمیانه چیزی بود که توجه بازدیدکنندگان اروپایی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را به خود جلب کرد، زیرا قرن‌ها بود که مذهب چنین نقشی را در اروپا ایفا نمی‌کرد. در واقع، مردم اروپا بیشتر برای مشاهده گذشته به خاورمیانه سفر می‌کردند.

شاید مساله آن باشد که بحران تمدن سیاسی که خاورمیانه امروز از آن رنج می‌برد نه فقط ناشی از نابودی نظم قدیم این منطقه در سال ۱۹۱۸ است که بریتانیا و تصمیم‌های سال ۱۹۲۲ آن کشور در مورد چگونگی جایگزینی این نظم عامل آن بودند

«حقیقت این است که ما تنها نژاد بر روی کره زمین هستیم که می‌توانیم افرادی را تربیت کنیم که به درون پوست مردم مناطق دوردست نفوذ می‌کنند. شاید اسکاتلندی‌ها بهتر از انگلیسی‌ها باشند، ولی ما جملگی هزار درصد بهتر از هرکس دیگری هستیم.»