بریده‌هایی از کتاب می‌میرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم

می‌میرم به جرم آن‌که هنوز زنده بودم.

سخت است آدم‌برفی سخت است روشنایی روز را دوست داری دل‌دل می‌کنی نکند بیاید.

ژرفاژرف و سرد است دریا چگونه نمی‌ترسد از خود در این تاریکی.

تنهایم ـ فرماندهی که لشگر خود را گم کرده است بر کرانهٔ تاریک تاریک که بوی شغال می‌دهد.

خسته نمی‌شود این سکوت از این‌همه دم فرو بستن؟

بخت یار شما بود کرم‌ها! چکه نور گم‌شده‌ای بر زمین ریخت و با دُم‌تان درآمیخت و این‌گونه که اکنون می‌بینم شب‌تاب نام گرامی‌تان است.

می‌میرم به جرم آن‌که هنوز زنده بودم.

از گلی که نچیده‌ام عطری به سرانگشتم نیست خاری در دل است.

اندوهش چنان است که هر قطره اشکش به دریاچه بدل خواهد شد من همخانهٔ خود سیل را خوب می‌شناسم.

انبوه‌انبوه تاریکی لشگری از برف ـ چه فایده صدای‌شان که به جایی نمی‌رسد.