بریده‌هایی از کتاب عشق با صدای بلند

هنوز از من تاریخ تولدم را می‌پرسی پس بنویس روز عاشق شدنم به تو روز میلاد من است.

آغاز سرزمینم، اشک پایان آن اشک...

واژه‌ها در سرزمین من نیاز به پاسپورت دارند

هرگز شاه نبوده‌ام تبار شاهی نیز نداشته‌ام اما فکر این که اینک تو را دارم احساس سلطه می‌دهد

محبوبم می‌پرسد: تفاوت میان من و آسمان چیست؟ تفاوت این است عشق من وقتی تو می‌خندی آسمان از یادم می‌رود.

خسته‌ام از سفر خسته‌ام از خسته بودن تدبیری داری برای این خنجر که در تن‌مان فرو می‌رود اما نمی‌کشد؟

دعایی برای پروردگار خدایا... دیگر جایی در قلب من نیست زیرا زنی که دوستش دارم به اندازه دنیاست قلبی دیگر به من بده فراخ‌تر از دنیا!

عشق من به تو فرا‌تر از واژه‌هاست این است بر آن شدم خاموش بمانم همین.

ما مردمی پوست‌کلفت هستیم با روحی تهی روزهایمان به شعبده‌بازی می‌گذرد شب‌ها را با بازی شطرنج و خواب سر می‌کنیم آیا واقعاً همان ملتی هستیم که خداوند نمونه بشریت‌اش خوانده است؟

می‌توانستیم کشف کنیم لذت گم شدن در خیابان‌ها را. صورت‌هایمان زیر باران لباس‌هایمان زیر باران... می‌توانستیم ببینیم چگونه در دخمه‌های کولیان... انگشتان نجوا می‌کنند...