بریده‌هایی از کتاب خاطرات ما و سوره‌ی مبارکه‌ی واقعه

سوره مبارکه واقعه ما را از حقایق غیبی سرای آخرت خبردار می‌کند

به والدین خود احسان می‌کنند و یاور مظلومند. قدر نعمت‌ها را دانسته و شاکرند. خشم خود را در غیر موضع حق فرو برده و زبان به ناسزا نمی‌گشایند. حسود نیستند و ریا نمی‌کنند. خوب‌ها ....

بهترین و بزرگ‌ترین خبر خوش در زندگی هر فردی، خبر زنده بودن اوست. خبر اینکه هنوز زنده‌ای و نفس می‌کشی و مهلت داری برای انجام یک کار خوب، هر چند کوچک؛ خبر اینکه هنوز زمان داری برای ساختن فردایی بهتر از امروز

کسی که سوره واقعه را بخواند نوشته می‌شود که این فرد از غافلان نیست. چرا که آیات سوره آن قدر تکان‌دهنده و بیدارکننده است که جایی برای غفلت انسان باقی نمی‌گذارد.

هر کس سوره واقعه را هر شب بخواند هرگز فقیر نخواهد شد

«خدایا تلاش میکنم تمام افکار و نیت‌هایم را برای تو خالص سازم، تو نیز غیر خودت را در مغزم جای نده»

هرگاه مستاصل شدی و ناامید از هر دری و هیچ کس را نیافتی برای درد دل کردن، برای همراهی، برای کمک؛ هرگاه خود را ناتوان‌تر از همیشه یافتی دستانت را بالا ببر و بگو یا علی مولا مدد.

به یاد داشته باش هرگونه فکر و خیالی غیر خدا را از سر بیرون کنی

چشم می‌بندیم بر روی تمام کارهایمان و انتظار بهترین‌ها را داریم. بهترینی که برای داشتنش هرگز نکوشیده‌ایم.

تازه به خودش آمد. ولی چه فایده. او مانده بود و کوله‌باری از کبر و فخر و عجب و طمع، که در کیسه آخرتش جمع کرده بود و با خودش آورده بود اینجا. چون فقط خودش را دیده بود و آن بالا بالاها می‌پرید، یادش رفته بود یک روزی فقط خدا را می بیند و مجبور است آن پایین پایین‌ها بپرد. یعنی در جهنم.