بریده‌هایی از کتاب این شفا برسد به دست مجروح‌ترین رویاها

آدم‌های کتابْ خوانده هم دروغ می‌گويند

اجازه ندهيد عده‌ای به نام خداوند آستينِ آسمان را در خونِ کبوتران بشويند!

اگر عشق آخرين بهانه بی دليلِ ما نيست پس آمده‌ايم اينجا چه خاکی بر سرمان بريزيم ...؟

يا هيچ ميا، يا تمام بيا ...!

من ديگر مجبور نيستم به دروغ به بعضی‌ها بگويم: - حالم خوب است.

ببين چقدر دروغ گفته‌ايد که سنگ هم می‌ترسد مُهرِ نمازتان شود.

آنجا که تويی، حتما هوا روشن است هنوز

واژه‌ها را ورق بزن، شفا، شفا، شفا ... نزديک است. تو هم بگو اين شفا برسد به دستِ مجروح‌ترين روياها

دنيا پُر است از چيزهای خوب چيزهای دلپذير.

خودتان همين راه را ادامه بدهيد. رؤياها گاهی شبيه آدم‌ها در شهر پراکنده می‌شوند؛