بریده‌هایی از کتاب ییلاق انگلیسی

بدون عشق، هیچ راهی به جایی ختم نمی‌شود.

به‌طور حتم زخم‌های شما هم مانند زخم‌های من هرگز خوب‌شدنی نیستند. فهمیدم که با بعضی از هیولاها نمی‌توان درافتاد. خیلی ساده آدم باید به زندگی‌اش ادامه دهد، بی‌آن‌که پشت‌سرش را نگاه کند.

نویسنده، اگر هم کسی کتابش را چاپ نکند، آزاد است که بنویسد و به استعداد خودش هم یقین داشته باشد. برای نقاش هم وضع به‌همین‌ترتیب است. تابلوهایش به‌نمایش گذاشته شود یا نه، به‌هرحال باقی می‌مانند، یا یک موسیقیدان چه مشهور باشد و چه نباشد، آثارش ماندنی است. بازیگر به‌طور مطلق محتاج و وابسته‌ی دیگران است

بدون عشق، هیچ راهی به جایی ختم نمی‌شود.»

به‌طرز حیرت‌آوری بی‌حرکت به‌نظر می‌رسید. در نگاهش اندوه، تلخ‌کامی و آرامشی وجود داشت که ویژه‌ی کسانی است که روزی مورد توجه همه بوده‌اند و حالا هیچ‌کس نیم‌نگاهی هم به آن‌ها نمی‌اندازد، یا کسانی که پس از آن‌که مدتی طولانی نگاه‌ها را به خود جلب کرده‌اند، حالا نوبت خودشان است که دیگران را نظاره کنند.

زن‌هایی قدرتمند که یاد گرفته بودند به سست‌عنصری مردها وابسته نباشند.

«شما را به این‌جا آوردم تا نشان‌تان دهم راهی میان انسان و خدا وجود دارد. ولی باید با عشق آن را پیمود. بدون عشق، هیچ راهی به جایی ختم نمی‌شود.»

این را بدان که هیچ‌وقت آدم به‌علت دوست‌داشتن کسی دست به خودکشی نمی‌زند. از روی درماندگی، دیوانگی یا انتقام‌جویی شاید، ولی به‌خاطر عشق هرگز. کسانی که دست به خودکشی می‌زنند، دنیا را به این شکلی که هست نمی‌توانند تحمل کنند، و چون قدرت تغییردادنش را هم ندارند، خودشان را از بین می‌برند. بی‌آن‌که توجه یا ملاحظه‌ای در مورد کسانی که در این دنیا می‌مانند داشته باشند. آدم به‌خاطر عشق دست به خودکشی نمی‌زند، چون عشق یعنی دیگری را به خود ترجیح دادن.

هنگام گذشتن از جلو گورها از خودش پرسید، زندگی به همین‌جا ختم می‌شود یا دنیایی ماورا هم با رویدادها و چیزهایی شگفت‌آور وجود دارد. به این نتیجه رسید که اهمیتی ندارد دنیای ماورایی وجود داشته باشد یا نه، به‌ویژه اگر قرار شود همین ناراحتی‌ها و تلخکامی‌ها در آن‌جا هم در انتظار آدم باشد.

«گمان می‌کردم من و تو هردو بر این‌عقیده‌ایم که مهم‌ترین چیز در زندگی انسان عزت‌نفس است.»