بریده‌هایی از کتاب نیما یوشیج

دیدمش ، گفتم : منم نشناخت او

خود نمی دانی چه با خود کرده ای

خانه ی من ،‌جنگل من ، کو، کجاست ؟.

دیدمش ، گفتم : منم نشناخت او

پس نشاید دوستی با خلق کرد

کودکی کو ! شادمانی ها چه شد ؟

کو مرا یک یاوری ، کو دستگیر ؟

او نداند چیست این اوضاع شوم این مذاهب ، این سیاست ، وین رسوم او نداند هیچ وضع گفت و گو چون که حق را باشد اندر جست و جو

یاد باد آن روزگار دلگشا گم شد آن ایام ، بگذشت آن زمان خود چه ماند در گذرگاه جهان ؟

بخوابید تا بگذرند از نظر بنامید آن خواب ها را هنر ز بی چارگی بخوابید