بریده‌هایی از کتاب سیمای زنی در میان جمع

«یک اصل مسلم پذیرفته شده این است که به دشمن بیش از آن‌چه برای‌رسیدن‌به‌یک‌هدف نظامی مشخص لازم است ظلم و ستم واردنشود. نتیجه‌ای که از این اصل گرفته می‌شود این است که اعمال زیر جایز نیست: ۱. به کار بردن زهر یا سلاح‌های سمی دیگر. ۲. قتل. ۳. مجروح کردن یا کشتن زندانیان. ۴. امتناع از تضمین زندگی مصون از تعرض. ۵. به‌کارگیری‌سلاح‌هایی‌که‌ثمری‌جزدردورنج‌بیهوده برای افرادندارد. ۶. استفاده از پرچم سفید به عنوان پرچم ملی و یا استفاده از اونیفورم و نشان‌های دشمن و علائم صلیب سرخ (توجه:به غیر از موارد مربوط به حیله جنگی!) ۷. ضبط یا از بین بردن بدون دلیل اموال و دارایی دشمن. ۸. در تنگنا گذاشتن تبعه کشور دشمن برای جنگیدن علیه کشور خود. (رجوع شود به: آلمانی‌های لژیون خارجی فرانسه).»

ولی ابدا مایل نبودم که مطلبی در آن مورد بدانم. راحت‌تر این بود که انسان چیز زیادی درباره سایرین نداند

لنی هرگز، تا لحظه‌ای که اقدام به عملی می‌کند، نمی‌داند که چه عملی از او سر خواهد زد: فعلیت بخشیدن به غرایز در نزد او یک احتیاج ضروری و دائمی است

او می‌داند چه خطری مرا تهدید می‌کند و می‌داند که چه خطری هم او را تهدید می‌کند، ولی ابدا دلش نمی‌خواهد که ما دو نفر اهل عقل و منطق باشیم. او ابدا تمایلی برای مردن ندارد، و به خاطر همین عشق به زندگی است که لازم می‌داند که ما از هر موقعیتی که دست می‌دهد استفاده کنیم و به دیدار یکدیگر برویم»..

منظره اشک‌ها و گریه‌های ناشی از درد و رنج در روی بسیاری از چهره‌های حاضرین، و عدم توانایی زندگان در حفظ آرامش غیرقابل حفظ درونی و حتی تصور این‌که روزی خود آن‌ها هم به خیل مردگان خواهند پیوست..

این دو احساس، یعنی سوءظن و حسادت، به‌طور غریزی از خصوصیات اخلاقی زندانی محسوب می‌شود

فقدان کامل هرگونه جاه‌طلبی و هرگونه تمایل به آینده‌سازی و آینده‌نگری.

لنی تنها برای قهوه‌اش به دوتا حقوق نیاز داشت و به همین جهت با وجود اجاره‌خانه‌ای که می‌گرفت احتیاج مبرمی به پول داشت؛ اما با این همه خیال می‌کنید که او اعتنایی به کار اضافی یا راندمان داشت؟ من در آن زمان تصور می‌کردم و حالا هم همین‌طور خیال می‌کنم که این دختر واقعا پدیده‌ای است که غیرممکن است بتوان گفت عمیق است یا تصنعی... شاید به نظرتان متناقض بیاید ولی او در عین‌حال هر دوتا بود: هم خیلی عمیق و هم خیلی تصنعی. ولی چیزی که او نیست و هرگز هم نبوده است: هرزه بودن و اسیر و در فکر مردها بودن. او هرگز نمی‌تواند چنین زنی باشد...

چیزی که این دختر را عجیب و غیرقابل نفوذ می‌نمود: لنی یک روح کارگری در خود داشت، آره درست می‌گویم یک روح کارگری، مخصوصا در برابر چیزهایی مثل پول و زمان و چیزهای بسیار دیگر. او می‌توانست به‌راحتی راهش را در زندگی باز کند، ولی چنین آرزویی را در سر نمی‌پروراند، در حالی‌که هم عرضه‌اش را داشت و هم امکانش را.

یا چطور می‌شود میزان درد و رنج جسمی یا روحی را اندازه گرفت؟ ی