بریده‌هایی از کتاب در جست‌وجوی آلاسکا

می‌خوام با این سطل آب، آتش جهنم رو خاموش کنم و بعد با این مشعل، دروازه‌های بهشت رو به آتش بکشم تا مردم، خدا رو به امید بهشت و ترس از جهنم دوست نداشته باشن و فقط عاشقش باشن چون خداست."

"مامان من به خاطر وجود تو شاکرم."

توی دفترم نوشتم: "یه روز هیچ‌کس به خاطر نمی‌آره که اون دختر یه روزی وجود داشت." و بعد اضافه کردم: "و یا من وجود داشتم."

با خودم فکر کردم که اگر انسان باران باشد، من نم‌نم بارانم و او طوفان است.

حسی که بیشتر از همه وجودم را گرفته، حس عصبانیت از این غیرمنصفانه‌بودن و بی‌عدالتی مطلقِ دوست‌داشتن کسی است که شاید او هم دوستت داشته ولی حالا دیگر نمی‌تواند داشته باشد؛ چون مرده.

لب‌هایش را روی تابوت گذاشت و زمزمه کرد: "معذرت می‌خوام آلاسکا. لیاقت تو یه دوست بهتر از من بود."

"شماها از سیگارکشیدن لذت می‌برین. من سیگار می‌کشم که بمیرم."

کنارآمدن با ایدهٔ مرگ و تبدیل‌شدن به هیچ و تاریکی، برای مردم ممکن نیست و دوست ندارند باور کنند که عزیزانشان دیگر وجود ندارند. نمی‌توانند نبود خودشان را هم تصور کنند. بالأخره به این نتیجه رسیدم که مردم به زندگی بعد از مرگ اعتقاد دارند چون تاب تحمل ایدهٔ مخالفش را ندارند.

شاید زندگی پس از مرگ، ایده‌ای است که ما برای کم‌کردن رنج دوری از عزیزان باور می‌کنیم تا دوران زندگی در لابیرنت را تحمل‌پذیرتر کنیم.

آخرین سؤالی که من می‌خوام در ذهن شما به جا بگذارم اینه که: دلیل شما برای امید چیه؟"