بریده‌هایی از کتاب چهل قانون عشق (ملت عشق)

«می‌دونی مشکل توچیه؟ از بس زندگی رو جدی گرفتی روحت پیر شده.»

«همه چیز توی زمان خودش اتفاق می‌افته.»

نصیحت همه پیغمبران همین بوده است: انسانی را پیدا کن که آینهٔ تو باشد.

بهشت و جهنم را فقط در آن دنیا جست و جو نکنید. هرگاه بتوانیم یک نفر را بدون حساب و کتاب دوست داشته باشیم، آن زمان در بهشت‌ایم و هرگاه با کسی منازعه کنیم و دچار حسد و کینه و نفرت شویم آن زمان در جهنم سقوط کرده‌ایم.

اگر کسی در مورد تو سخن بدی گوید، چهل شبانه‌روز درباره او نیک بگو. در پایان چهل روز خواهی دید که همه چیز تغییر می‌کند.

سنجیدن ایمان و اعتقاد وظیفه خداست نه بندهٔ خدا.»

«هرچقدر هم دیگران خلاف این را بگویند، عشق تنها یک حس خوشایند نیست که همچون بادی سر برآورد و برود.»

«صبر کن، نرو، بمان.»

«عشق جوهر وجود زندگی است. همان‌طور که مولانا به ما یادآوری کرده، عشق روزی به سراغ همه خواهد رفت، حتی آنان که از آن دوری می‌کنند.»

زندگی اسباب‌بازی رنگارنگی است که به امانت به ما داده شده است. بعضی‌ها آن‌قدر آن را جدی می‌گیرند که به‌خاطرش ناراحت می‌شوند و غصه می‌خورند.