بریده‌هایی از کتاب فروپاشی

«می‌دونی که نیمهٔ گمشدهٔ منی، نه؟»

«نه! از اینکه وانمود کنم مشکلی نیست وقتی هست، خسته شدم!»

حس گناه هیچ‌وقت از بین نمی‌ره

بهش گفته بودم که تنهایی مضطربم می‌کنه،

بعد که به یاد میارم تو سه ماه گذشته تو چه شرایطی بوده‌م و هنوز سرپام، می‌فهمم که قوی‌تر از اون چیزی هستم که فکر می‌کنم.

احساسی که من دارم ترس نیست، وحشته.

روز پیش روم کش میاد و می‌فهمم که نمی‌خوام یه شب دیگه تنها باشم.

مهم نیست که چقدر دلم می‌خواد، ولی نمی‌تونم زمان رو برگردونم،

احساس گناه تقریباً غیرقابل‌تحمله.

از خونه می‌ره و در رو محکم پشت سرش می‌بنده و به این فکر می‌کنم قبل از اینکه کاملاً ببُره چقدر دیگه ظرفیت داره