بریده‌هایی از کتاب دختری با هفت اسم

چیزی نگذشت که اعلامیه‌هایی پخش شد تا زمان و مکان اعدام دسته‌جمعی متهمین را اعلام کند

ما یک خانواده را می‌شناختیم که از پیونگ‌یانگ به آن مکان تبعید شده بودند، چون پدر خانواده با تکه‌ای از روزنامه، سیگار خود را پیچانده بود بدون اینکه متوجه شود عکس رهبر کبیر آن‌طرف روزنامه چاپ شده است. تمام خانواده برای یک زندگی کمرشکن به کوه‌ها فرستاده شدند.

طبق گفتهٔ آندری لانکو تاریخ‌شناس، رژیمی که تمایل دارد انسان‌های زیادی را بکشد تا در عرصهٔ قدرت بماند، تا مدت زیادی قدرتمند باقی خواهد ماند.

بعضی‌وقت‌ها دستمال‌توالت باکیفیت، موز و یا پرتقال می‌آورد که تقریباً در کره پیدا نمی‌شد.

ما تنها یک کانال داشتیم، تلویزیون مرکزی کره، که مرتب برنامه‌های طولانی و تکراری نشان می‌داد از بازدیدهای رهبر کبیر و رهبر عزیز از کارخانجات و مدارس و زمین‌های کشاورزی و اظهاراتشان درمورد همه‌چیز،

از نظر اکثر مردم کرهٔ شمالی، مرزها موانعی غیرقابل‌عبور هستند. درهای کشور ما به کشورهای همسایه مهروموم است.

کشور ما موسیقی پاپ خود را داشت اما با آهنگ‌هایی مثل خوشبختی ما در آغوش سردارمان است و یا جوانان! به پیش. از گوش‌دادن به آنها چندشم می‌شد

مام فعالیت‌های خانوادگی اعم از غذاخوردن، معاشرت‌کردن و خوابیدن زیر آن تابلوها انجام می‌شد. من زیر نظر آنها بزرگ شدم. مراقبت‌کردن از آنها اولین قانون هر خانواده بود. درواقع آن دو تابلو خانوادهٔ دوم همه محسوب می‌شد، که حتی از والدین خود آدم مهربان‌تر و داناتر بودند. آن تابلوها، نقاشی‌هایی بودند از چهره‌های رهبر کبیر کیم ایل‌سونگ، بنیان‌گذار کشورمان، و پسر دلبندش کیم جونگ‌ایل، رهبر عزیزمان، که جانشین پدرش شد. صورت‌های جدی آنها در تابلوهای نقاشی باعث افتخار خانهٔ ما و البته تمام خانه‌ها بود. در هر ساختمانی که وارد می‌شدی آن تابلوها مثل شمایلی مقدس آویزان بود.

بهترین داستان‌ها پایان‌هایی دارند که خواننده فکر می‌کند از ابتدا پایانش واضح است اما درنهایت کاملاً غافلگیر می‌شود.

آزادی واقعی که خودت بتوانی زندگی‌ات را بسازی و برای خودت تصمیم بگیری-می‌تواند ترسناک باشد.