بریده‌هایی از کتاب ژان کریستف (نسخه کامل ۴ جلدی)

تنها، آنان که دست به کاری نمی‌زنند، هرگز خطا نمی‌کنند.

آن کس که بر خود می‌بالد که برتر از هر گروه و دسته‌ای است، او بی‌چون و چرا فروتر از دیگران بسر می‌برد.

ــ خود، نگهبان خود باشید! چشم به راه چه هستید؟ که آسمان، کارتان سامان دهد؟ خوب، در همین دم، نگاه کن. اینک سه روز است که برف باریده کوچه‌هایتان را انباشته، و پاریس‌تان را یک گنداب گل و لای کرده. شما، چه می‌کنید؟ بانگ و فریاد برمی‌آورید که دولت، شما را در لای و لجن رهامی‌کند. امّا آیا خود، تلاش می‌کنید که از آن بیرون آیید؟ خدا را خوش نمی‌آید! دست روی دست می‌گذارید. هیچ کس دل آن ندارد که تنها، پیاده رو جلو خانه‌اش را پاک کند. هیچ کس، وظیفه‌اش را انجام نمی‌دهد، نه دولت، نه مردم؛ هم این و هم آن، گناه را به گردن دیگری می‌اندازد، و خود را آسوده می‌یابد.

به آن کس که مهر می‌ورزی، هر گونه حقّی دارد، حتّی دیگر حقّ مهر نورزیدن به شما.

«آدمی سکه زر نبود، نمی‌توانست به دیده همه خوشایند باشد.»