بریده‌هایی از کتاب ۱۸۰ ثانیه

دير انجام دادن هر كاری بهتر از هرگز انجام ندادنشه

امروز در واقع روزی است كه يا بايد دوباره به سوراخم بخزم يا تغييرات بزرگی در زندگی‌ام ايجاد كنم. هر دو احتمال، لرزه به اندامم می‌اندازد اما حقيقت ماجرا اين است كه از عقب‌نشينی بيشتر از پيشروی می‌ترسم و اين خوب است.

يعنی عشق گوهری گران‌بهاست كه در نهاد همه ما به وديعت نهاده شده و اين عشق وجه مشترك همه انسان‌هاست كه به يك‌ديگر نزديك شوند،

وقتی اونقدر خوش شانس بودی كه در همچين دنيای بی‌رحمی، بتونی يه نفر رو پيدا كنی كه اينقدر برات ارزشمنده و ميتونی بهش اعتماد كنی و به خاطرش حاضری هر كاری بكنی بايد دو دستی بهش بچسبی چون اون آدم احتمالا تمام دارايی توئه.

برگ‌ها دارند تغيير رنگ می‌دهند و اين يعنی بايد از راه رسيدن پاييز را به خودم تبريك بگويم.

«خدايا من چقدر احمق بودم! فكر ميكردم همه خوبن، همه حمايتم ميكنن و يكصدا حرف‌های خوب ميزنن. من واقعا كور بودم! يه چيز ديگه هم هست. مردم چرا اينقدر غلط املايی‌دارن؟ مگه مدرسه نميرن؟» كری با متانت پاسخ می‌دهد: «به نظرم داری زيادی اين احمق‌ها رو گنده می‌كنی. نظراتشون گويای شخصيتشونه، همين. بايد ناديده بگيريشون. برای اينكه بتونی به كاری كه داری می‌كنی، ادامه بدی بايد بدونی بخشی از مردم، اونجوری كه تو ميخوای يا اونجوری كه بايد، به موضوعات واكنش نشون نميدن.»

صدای غرولندهای صبحگاهی اسبن از اتاق خوابم شنيده می‌شود. «متكای من كجا رفتی!؟ لباسم كو؟ چرا توی تخت، تنهام؟ بوی قهوه از منه؟ اينكه اينقدر سرم درد ميكنه برای اينه كه زيادی تكيلا خوردم يا برای اينه كه يه نفر وقتی خواب بودم كوبيده توی ملاجم؟» صدای اول صبحش حتی از صدای بقيه‌ی روزش هم بهتر است.

«بايد اينو هم بدونی از چيزی كه خودت فكر می‌كنی محكمتری. تو همين الان هم داری‌ميجنگی و آدم‌هايی كه ميجنگن آدم‌های ضعيفی نيستن. ولی نكته اينجاست كه مجبور نيستی تنهايی بجنگی.»

مردم فكر ميكنن ما اون روز عاشق هم شديم.» كمی صبر می‌كنم تا بتوانم موضوع را هضم كنم. «چطور همچين چيزی ممكنه؟ احمقانه‌ست. اصلا چرا بايد برای بقيه مهم باشه؟» «سوال خوبيه. مردم، چيزی رو ديدن كه اونا رو به ياد شخص خاصی انداخته. يا به ياد چيزی كه آرزوش رو داشتن. احساسات خودشون رو در قالب ما تصور كردن.

اينكه تو در جاهايی قرار داشتی كه مطلوبت نبودن معنيش اين نيست كه نبايد اوضاع رو تغيير بدی. يعنی مجبور نيستی هميشه همينجوری بمونی.»